103
De eenige, te velde bruikbare richtregel isaanleggen op clen voet
van het doel.
Prins Hohenlohe, ia zijne „Militarische Briefe iiber Infanterie,"
zegt, dat de soldaat in de bitte van den strijd geen bijzondere richt-
regels onthouden kandat er zelfs reeds een zekere graad van vuur-
discipline toe behoort om hem er toe te krijgen, dat hij het geweer
behoorlijk in den aanslag brengt, hoeveel meer dus nog om hem „das
Ziel aufsitzen zu lassen(het doel op de korrel te doen nemen).
Wij mogen dus meer dan tevreden zijn, als wij onzen Inlandsohen
soldaat zoover weten te brengen, dat hij in het gevecht, als 't ware
instinctmatig, op den onderkant van het doel aanlegt.
Die richting op den voet van het doel heeft boven die op het midden
de volgende voordeelen
1°. De lijn der afscheiding van het doel met het terrein is beter
te onderscheiden, de richting op die afscheiding is gemakkelijker dan
die op eene denkbeeldige lijn, welke door het midden gaat.
2°. In het vuurgevecht is de vijand gewoonlijk door kruitdamp
gedekt; in dat geval wordt de richting op het midden onmogelijk,
terwijl steeds gericht kan worden op de afscheiding van den rook
en het terrein.
3°. De richting op den voet kent geene uitzonderingen, zelfs niet
op kleine doelen binnen de dracht van het standvizier. (Bij de
richting op het midden had de schutter vier bijzondere mikpunten te
onthouden, zie 99 "Voorschrift 1878.)
4°. Bij de richting op den voet wordt de meeste partij getrokken
van de bestrijkende spreidingskegels der soldaten vizieren. (Zie de
figuren 27, 28 en 29 van het nieuwe schietvoorschrift.)
5°. Ook heeft zij het voordeel, dat vau de ricoehetuitwerking der
aanslagen partij getrokken wordt om het doel te treffen. (Aanhangsel
S. V. 70.)
6°. De richting op den voet werkt de neiging van den soldaat om
te hoog te schieten tegen en neutraliseert gedeeltelijk de fout van vele
schutters om grof korrel te nemen.
7°. Wanneer, tengevolge van wind dwars door de baan, zijivaarts
van het doel moet worden gericht, maakt de richting op den voet
het mogelijk een vast mikpunt op den grond te kiezen.
