449
het aan de ruiters bij velddienstoefeningen ten strengste verboden
is, te galoppeeren. Niet dan op uitdrukkelijken last mag zulks ge
schieden.
En hoe dikwijls toch hoort men colonne-commandanten uitdruk
kingen bezigen, als deze: „de cavalerie gaat in den snelsten
„gang vooruit"; „breng het rapport in den snelsten gang over
enz., enz.
Wisten zij, dat zij hierdoor op den goeden weg zijn, om zich
spoedig het gebruik der hun toegevoegde cavalerie te ontzeggen, dan
zouden dergelijke uitdrukkingen wel achterwege blijven.
Sparing der krachten van ruiter en paard is het goede beginsel,
waarvan men moet uitgaan. Moet er gereden worden, dan, ik her
haal het, vooruit, desnoods tot men er bij neervalt.
Menigen commandant, die de oefening leidde, heb ik al ontmoet,
die in de meening verkeerde, dat met den afloop der verkenning ook de
taak der cavalerie afgeloopen was en haar maar doodeenvoudig naar ach
teren zond, misschien wel blijde, van haar verlost te zijn, want menig
commandant zat met die cavalerie werkelijk wat men noemt „in zijn
„maag". En uit het oog, uit het hart, dus weg er maar mede, hoe
eerder hoe liever.
Dat voor de cavalerie na afloop der verkenning nog eene hoogst
gewichtige taak is weggelegd, zal wel voldoende uit mijn tactisch
overzicht blijken.
De charge.
He, praat me niet verder, want onze cavalerie kan in onze In
dische terreinen onmogelijk chargeeren. Ziedaar, waarmede de buiten
het wapen staanden, ons cavalerie-officieren trachten dood te slaan.
Afgescheiden van de vraag: of zij allen wel bevoegde beoordeelaars op
dit punt zijn en of zij allen den werkkring onzer escadrons van nabij ge
zien hebben, zoo wil ik hun gaarne toegeven, dat ook ik een vereenigd
chargeeren van twee a drie escadrons tot de onmogelijkheden acht,
ja ik ga zelfs verder en deel als mijne meening mede, dat de charge
van het vereenigd escadron zelden zal voorkomen, alhoewel er toch
nog wel terreinen zijn, die dergelijk optreden zullen toelaten.
