42
2e divisie genomen waren tegen een nachtelijk alarm. Werd eenig
punt in den kring der veldwachten gealarmeerd, dan vlogen de kam-
peerende manschappen naar buiten en namen dadelijk hunne plaatsen
om den wagenburg in. Dit geschiedde echter geenszins met de noodige
orde, doch aanvankelijk heerschte verwarring en vielen eenige schoten,
meestal afgegeven door een of anderen zenuwachtigen ossendrijver.
Na verloop van een minuut was ieder op zijne plaats en gereed den
aanval af te wachten. Terzelfdertijd hadden de veldwachten zich dan
in den regel binnen het wagenkamp teruggetrokken, zonder te wachten
tot zij er in gejaagd zouden worden. Dit had hen evenwel duur
kunnen te staan komen.
De verdedigers van het kamp, wetende dat de veldwachten dadelijk
terugtrokken, wachten nimmer eenige verdere waarschuwing af. Hoorden
zij vuren, zoo hielden zij het voor zeker dat dit van den vijand kwam
en begonnen dan lustig op de eigen veldwachten los te schieten, zooals
b. v. op groote schaal plaats vond te Fort Newdigate (6 Juni).
In hunnen angst om te worden afgesneden, stelden de voorposten
zich dus aan een nieuw gevaar bloot.
Doch dit was niet het eenigste nadeel.
De manschappen in het kamp verloren alle vertrouwen in de vei
ligheid, die de veldwachten hun moesten verschaffen, waardoor hun
moreel ten zeerste leed. Eén Zoeloe kon door het lossen van een
enkel schot de nachtrust der kampeerenden voor verscheidene uren
verstoren. Een algemeen gevoel van onveiligheid beheerschte den
geheelen troep, want men was overtuigd dat, zoo de veldwachten reeds
op het eerste alarm terugtrokken, het den vijand mogelijk was de
hoofdmacht te bereiken vóórdat deze onder de wapenen stond.
In zijne Minor Tacticszegt de majoor Clery
„Voorposten kunnen beschouwd worden als detachementen door
„een rustenden troep uitgezet om tegen een overval beveiligd te
„zijn. Hunne taak is tweeledig: waarnemen en weerstand bieden.
„Het eerste om de hoofdmacht tijdig het gevaar te doen kennen,
„het laatste om de rustende troepen tijd te geven naar de wapens
„te grijpen. Hierdoor verkrijgt men veiligheid eu rust, het eene even
„noodig als het andere; zonder behoorlijke rust worden zelfs de
„krachten van den besten troep ontzenuwd."
