HET BEDRAG VAN HET KAPITEINSPENSIOEN, OOK
IN VERBAND MET DE PROMOTIE.
Eene blijde tijding was het voorwaar voor het Indische leger, toen
op de begrooting voor het jaar 1879 eene som was uitgetrokken
voor de verbetering van de officiers-pensioenen, want hierdoor werd
aan eene lang en diep gevoelde behoefte tegemoetgekomen. Eerst
in het daaropvolgende jaar trad echter de nieuwe pensioensregeling
in werking. Of nu die nieuwe regeling evenwel iedereen bevredigde
en aan alle billijke verwachtingen voldeed, mag worden betwijfeld.
Wat toch was het geval? Meo verwachtte in de eerste en voor
naamste plaats eene belangrijke verhooging van het kapiteinspen
sioen, waarvan het bedrag veel te gering was gebleken. En die
verwachting was alleszins billijk, want hij, die in het Indische leger
het volle bedrag van het pensioen in den kapiteinsrang verdiend
heeft, mag er ongetwijfeld aanspraak op maken, dat dit bedrag vol
doende zij, om voor gebrek gevrijwaard te zijn en duszij het
op zeer bescheiden voet in het vaderland te kunnen leven. Voor
zeer velen toch is het niet weggelegd, een hoogeren rang in het
leger te bereiken: de een, wiens gestel na zooveel dienstjaren
ondermijnd is door het Indisch klimaat of door de afmattende
diensten van hem gevorderd, is genoodzaakt het leger te verlaten
op een leeftijd, waarop men zich in Europa nog in het volle bezit
zijner krachten verheugteen ander bereikt nog in den kapiteinsrang
een leeftijd, die hem noopt van aanspraken op bevordering af te zien,
en deze omstandigheid zal zich thans veel meer dan vroeger voor
doen, nu de promotie zooveel langzamer gaat; een derde weder, hoe
gewaardeerd zijn diensten als luitenant ea kapitein ook werden, kan
voor den hoofdofficiersrang niet in aanmerking komen.
Zoo zijn er tal van oorzaken, waardoor voor velen de kapiteins-
rang de baton de maréchal is, en te meer moet dit in het Indische
