VELDMORTIEREN.
De invoering van den mortier bij de bereden artillerie was een
gevolg van de geringe uitkomsten, met het kanon tegen gedekte
doelen verkregen in den Russisch-Turkschen oorlog, zoomede van
het veelvuldig nuttig gebruik, dat de Turken van dekkiugen wisten
te maken.
De volgende voorbeelden zullen dit duidelijk maken.
Bij Grarni-Dubniak heeft eene zwakke stelling, door 4000 Turken
met slechts 4 kanonnen verdedigd, den aanval van 20000 Russen, die
haar uit 60 kanonnen gedurende zes uren concentrisch hadden be
schoten, afgeslagen. Het verlies aan beide zijden was gelijk.
Voor Plewna, bij den tweeden storm, behaalden de Russen met 170 veld
kanonnen geene uitwerking tegen 100 gedekte Turksche vuurmonden.
De 3e storm werd voorafgegaan door een bombardement (met 450
kanonnen, waaronder belegeringsgeschut) dat verscheidene dagen aan
hield ook nu was de uitkomst nihil.
Todtleben zelf schat, dat de vijand bij die gelegenheid slechts één
Turk per dag heeft verloren.
Rohne heeft op wisku stige gronden de machteloosheid van veld-
Umgekehrt laszt sich folgern, dasz der
Schutz, den solche inprovisirte fortifica-
torische Einricktungen dem eigenen Heere
gewahren können, nur dan andauernd zu
werden vermag, wenn es bei der Yer-
theidigung über eine Artillerie verfügt, die
es ermöglicht, so lange Stand zu halten,
bis sich der Angreifer matt gerungen hat,
und man ihm dann mit der sozusagen in-
tacten Armee entgegentreten kann.
Nur dann ist es möglich, die sckwere
Artillerie der angreifenden Armee sich
möglichst vom Leibe zu halten und selbst
niederzukarnpfen.
(Holzner. Ueber Positionsartillerie.)
