469 „Asinus, asinorum! Nu, daar zal wat voor hem opzitten. Dien uw pensioen maar in, oude!" zoo klinkt het hem van vele kanten te gemoet. En waarachtig ja, nu zijn zenuwen tot ontspanning zijn gekomen, nu beseft hij -ten volle welk een jammerlijk figuur hij gemaakt heeft hoe enkel en alleen door zijn schuld niets van de manoeuvre is terechtgekomen. Daar klinkt op eens het signaal, hetwelk de officieren ter bespre king van de gehouden oefening, rondom den bevelvoerenden gene raal roept. Het is of de verlamming Kreuzschnabel in de beenen is geslagen met loome schreden begeeft hij zich naar de appèlplaats en met ergernis ontwaart hij den glimlach op het gelaat der anderen, die zich reeds verkneuteren op de ontvangst, die hem verbeidt. De Excellenz is woedend. „De manoeuvre heeft naar niets gele ken", zoo ongeveer klinkt het verpletterend van zijne lippen. Kreuzschnabel staat als vernietigd; bij de overigen wordt de glimlach door een nauw te onderdrukken lachbui vervangen. „Schaude over een korps officieren, dat zoo slecht zijn taak begrijpt „dat zoo weinig zelfstandigheid betoont! Wat van dergelijke mannen „te verwachten, wanneer het eenmaal tot werkelijkheid komen mocht?" Yerbazing op ieders gezicht. „Slechts één," zoo in dien geest gaat de generaal voort, „slechts één heeft zich, wat dit betreft, schitterend van de anderen weten te onderscheiden. „En die eene? „Treed nader, majoor Kreuzschnabel, zijt gij! Gij hebt ten minste „zelfstandigheid betoond. Gij hebt doen zien wat men van een helder „hoofd in moeilijke oogenblikken verwachten mag. „Op U, ik ben er zeker van, zou ook in tijd van nood het Va derland .met trotschheid mogen wijzen! „Wij zullen om u denken." De rollen zijn op eens gekeerd. Kreuzsehnabel's verslagenheid maakt plaats voor een rechtmatig gevoel van eigenwaarde. Fier heft hij het hoofd omhoog en laat zijne van medelijdenden trots stralende oogen rusten op de uit het veld geslagen omstanders.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1890 | | pagina 488