260 Eene sectie met één luitenant in alle gevechtsphasen aan hare voorschriftmatige verplichtingen te laten voldoen, kan voor het oogen- blik veilig eene onmogelijkheid geacht worden. Omtrent den aard van het Gf.K.T.-vuur en omtrent het schieten onder voor de waarneming moeilijke omstandigheden bestaan nog hier en daar dwalingen en vooroordeelen, die het zaak is op te ruimen. De Zwitsersche en de Duitsche schietregels geven omtrent beide vuren door en door gezonde denkbeelden aan, die het de moeite waard is, van nabij te beschouwen. liet Duitsche reglement stelt voorop: „Eene voldoende uitwerking op grooten afstand is slechts te verwachten van G.K.T.-vuur", want tengevolge van de groote invalshoeken is de uitwerking der granaten, zelfs al springen zij dicht voor het doel, zeer gering. Van schieten boven de maximum-dracht der G.K.T. spreken de Duitsche regels in 't geheel niet; ongetwijfeld is dan ook de uitwer king van granaten op dien afstand zeer gering. Von Neumann stelt als grens voor het granaatvuur den afstand, waarop de invalshoek grooter wordt dan 20°; is de grond week of vuurt men tegen eene helling, dan blijven alle of nagenoeg alle springstukken steken; die springstukken, welke nog mochten opgeworpen worden, gaan steil in de hoogte met belangrijk verlies van snelheid, een verlies, dat te grooter is, naarmate het projectiel diep indrong. De mijnwerking van een veldgranaat is bov'endien zóó gering (een toevalstreffer in een voorwagen uitgesloten) dat zij gerust buiten beschouwing kan blijvenzoo werpt een 90m- granaat, na 4 dM. diep in den grond te zijn gedrongen, eenvoudig geene springstukken meer opzoo slaat dezelfde granaat op 400 M. afstand vóór de monding een trechtertje vau slechts 0,5 M. diepte. De veldartillerie moet dan ook in hoofdzaak bestemd blijven om tegen troepen te ageeren; en het vaakst zal zij geroepen worden om die troepen in beweging te beschieten. Nu laat echter alleen het vuur met schokbuizen toe om het doel in zijne bewegingen te volgen en de richting dier bewegingen met juistheid te bepalen. (Journal des Sciences Militaires, December 1888 en Mittheilungen 1889 dl. V.) Uit het voorgaande blijkt andermaal hoeveel moeilijker de taak is van den zelfstandigen sectie-comdt. boven die van een batterij-comdt.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1891 | | pagina 273