DE STAND TAN HET GE WEER VRAAGSTUK VOOR
NEDERLANDSCH-INDIË.
Aan het slot van mijn in de 4e aflevering van het vorige jaar
opgenomen opstel over den stand van het geweervraagstuk voor
Nederlandsch-Indië vestigde ik de aandacht op het feit, dat bij de
openbare beraadslagingen over de Indische begrooting voor 1890 in
de vergadering van 4 December 1889 de Minister van Koloniën in
antwoord op eenige tot Z. E. gerichte opmerkingen aangaande de
bewapening van het Indische leger had te kennen gegeven, dat de
wenken en opmerkingen, daaromtrent toen in het midden gebracht,
aan het oordeel van den commandant van het Indisch leger zouden
worden onderworpen en sprak hij naar aanleiding daarvan de meening
uit, dat een degelijk advies over dat belangrijke vraagstuk zich niet
lang zou laten wachten en de oplossing daarvan dus eerlang eene
belangrijke schrede voorwaarts zou worden gebracht.
Het zal zeker den lezers van dit tijdschrift niet weinig belang
inboezemen te weten in hoever die verwachting verwezenlijkt is ge
worden en wat sedert in de gewenschte richting is gedaan; ik stel
mij daarom voor in hoofdzaak aan de hand van offlcieele gegevens
evenals ten vorigen jare eenige mededeelingen betreffende deze aan
gelegenheid te doen, voor zooveel noodig aangevuld met enkele be
schouwingen, die tot beoordeeling en toelichting daarvan kunnen
dienen.
Yooraf moge er echter hier ter plaatse andermaal aan herinnerd
worden, dat op de verbetering van de bewapening van het Indisch
leger voor het eerst werd aangedrongen in het voorloopig verslag
van de commissie van rapporteurs der Eerste Kamer betreffende de
Indische begrooting voor 1888, waarin werd opgemerkt, dat de
Minister van Oorlog bij zijne memorie van antwoord gelden aanvroeg
tot verandering der Beaumont-geweren in repeteergeweren en het
