409 zuim hem duur te staan kan komen, maar ook omdat de omstan digheden zelf voor den goeden gang der zaken zorgen. En wat de oorzaak daarvan is? Eenvoudig omdat de genees middelen, die in zeer spoedvereischende geyallen worden toegediend, van zeer eenvoudigen aard zijn en steeds onder het bereik van den geneesheer zelf staan. De hulp va.n den apotheker is niet noodig. Bij de bereiding van meer samengestelde geneesmiddelen, op een spoed-recept voorgeschreven, komt het op een kwart uur meer of minder niet aan. Er wordt geëischt, dat het voorgeschrevene zoo spoedig mogelijk worde gereed gemaakt. De off. v. gez. van het garnizoen heeft dan ook steeds eenige geneesmiddelen bjj zich, die onmiddellijk noodig kunnen zijn. Wachten daarop zou noodlottig kunnen worden; en zoo gauw kan een apotheker toch niet helpen. (1) In een hospitaal staan bedoelde geneesmiddelen steeds voor den geneesheer gereed, vandaar dat de hulp van den apotheker der wacht hoogst zelden gevraagd wordt. Yerder bedenke men, dat door de formatie van de offi cieren van gez. aan groote hospitalen er vaak meer dan drie in de wacht rouleeren, dat zij spoedig zelfstandig kunnen dienen en dan geen wacht doen, dat zij in het ongunstigste geval na 6, hoogstens 8 jaar door promotie tot eerste klasse er bijna voorgoed af zijn. Maar, dat de apothekers vooral bij de tegenwoordige formatie groote kans hebben minstens 10 jaar, om de twee dagen 28 uur op wacht door te brengen. Zij brengen dus van de 10 jaar drie en een derde jaar wacht doende en in het hospitaal opgesloten door, de gewone diensturen niet meegeteld. Het groote verschil in den wachtdienst van de off. v. gez. en apothekers komt in dit alles voldoende uit. De heele wachtdienst moet dus voor de apothekers worden afgeschaft en deze ingericht zooals daar waar minder dan drie tweede klassen zijn. Waar het tijdelijke zoo goed voldoet, is er geen bezwaar hot in de plaats van het permanente dat op een verkeerd begrip berust te stellen. In Nederland is het niet anders, 1) 15 a 20 minuten zijn er noodig voor het loopon naar liet hospitaal, het openen der toegangen, het wakker worden van apotheokbedienden en opkloppen van den apotheker en diens aankleeden het gereedmaken van het medicament en het terug gaan eiaeht weer een half uurtje. Op een kwartier kan het dus niet aankomon.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1891 | | pagina 422