565
len zich daartoe goed eigenen en in elk garnizoen best tot dat doel kun
nen worden afgestaan.
Bestaan tegen het gebruik ervan bezwaren, welnu een licht scherm
wordt van kadjangmatten, atap of van oude legmatjes vervaardigd en
vervangt het brandzeil; twee man kunnen het dan nog gemakkelijk ver
plaatsen.
v. S.
Een moeielijke quaestie.
Uit art. 3 van het Reglement op den Inwendigen dienst der Infan
terie kan worden opgemaakt, dat, indien eenige militairen van gelijken rang-
samen zijn, diegene als oudste aangemerkt wordt, die het langst in dien
rang gediend heeft en bij gelijken ouderdom in dien rang de oudere in
diensttijd.
Indien ook deze gelijk is, zal de oudste in jaren als meerdere be
schouwd worden.
Over de bedoeling van dit voorschrift kan geen verschil van opvatting
bestaan en toch kunnen er zich gevallen voordoen, waarbij blijkt, dat
het toepassen van dit artikel tot geen resultaten zou leiden. Hiertoe
het volgende voorbeeld, dat werkelijk is voorgekomen in een onzer gar
nizoensplaatsen waar artillerie en infanterie gelegerd zijn.
A, B en C zijn drie 2e Luitenants allen van de Kon. Milit. Acad.,
op denzelfden dag in dienst getreden en op denzelfden datum tot offi
cier benoemd. A is van de artillerie en de oudste in leeftijd, dan volgt
B van de infanterie in ouderdom en ten slotte G van de artillerie.
Geheel duidelijk is het dus; A eerst, dan B en ten slotle U; doch nu
wil het toeval dat C van de artillerie No. 1 van zijn promotie is, A
No. 5, dus A is in dienst jonger dan C doch ouder in leeftijd dan B
die wat jaren aanbetreft weer ouder dan G is.
Hoe nu de volgorde uit te maken, was de vraag van den militairen
commandant, die, bij gebrek aan 1" Luitenants, één dezer drie officieren
bij gerechtelijke onderzoeken als oudste Luitenant moest laten optreden,
terwijl zijn twee collega's telkens als fung. secretaris (er is geen auditeur
militair op die plaats) moesten fungeeren.
De militaire autoriteit hakte den knoop door, door den infanterist als
lid en een der twee artilleristen als secretaris te laten dienstdoen, een
beslissing, die natuurlijk de ontevredenheid der laatsten opwekte.
