10
Volgens andere gegevens zou het eiwitverbruik voor Europeanen
nog minder kunnen zijn, ul. 1.464 gr. ja zelfs vindt men opgegeven
1.249 gr. per 1 Kilog ram lichaamsgewicht.
Hoe dit echter ook zij, uit het oog mag niet verloren worden, dat,
met uitzondering van Nu. VIII, de personen, waarop bovenstaande
gegevens betrekking hebben, geen handen- maar hersenarbeid ver
richten, en dat deze gegevens ons dus niet veel meer dan een vinger
wijzing mogen zijn, daar waar wij de rations der Inlandsche soldaten
zullen bespreken.
Wanneer wij nu het vorenslaande samenvatten, dan meenen wij
gerechtigd te zijn om, ook met het voorbeeld van Japan waar
rijst mede het hoofdvoedsel is voor oogen, te mogen aannemen,
dat de Inlander met een eiwitarmere voeding dan de Europeaan
kan volstaan. Interessant zoude het zijn, indien dit volledig op weten
schappelijke gronden geconstateerd en bepaald werd, hoe groot de
normaalcijfers voor de voeding der Inlanders behooren te wezen.
Wanneer men bedenkt, dat het Gouvernement dagelijks zoo vele
duizenden onzer bruine broeders (militairen, veroordeelden enz.) be
hoorlijk van voedsel moet voorzien, dan zeker is er alle aanleiding,
om vanwege het Gouvernement, dat zijn kostgangers niet alleen
goed, maar tevens ook zoo goedkoop mogelijk moet voeden, het
noodige onderzoek te doen instellen.
Wie weet of de resultaten van een dergelijk onderzoek niet een
bijdrage zoudeu leveren ter beantwoording der vraag, waaraan het
te wijten is geweest, dat indertijd te Atjeh honderden en nogmaals
honderden dwangarbeiders het leven lieten en evenveel duizenden
kort na aankomst weder moesten worden teruggezonden.
Vermoedelijk zou dan ook verklaard kunnen worden, waarom
volgens particuliere berichten bij de jongstleden plaats gehad hebbende
excursie ter Wester-afdeeling van Borneo naar de Tebidah streek
de gezondheidstoestand der troepen (waaronder Inlandsche) gezegd
werd uitmuntend te zijn geweest, terwijl van die der dwangarbeiders
getuigd werd, dat hij tamelijk bevredigend was.
