BE SPEELLUIJDEN IN HET LEGER.
De tegenwoordige toestand onzer muziekkorpsen is bijzonder treu
rig. Van al de militaire kapellen voldoet slechts eene aan billijke
eischen, terwijl de overige aan chronische anaemie lijden en een
treurig bestaan voortslepen. Voegt men hierbij het afschuwelijk ge
jank der signaalhoorns, waartegen zelfs het muzikaal gehoor dei
kazerne gladakhonden in opstand komt, dan zal men mij toegeven
dat eene reorganisatie van deze, voor den goeden geest in den troep zoo
noodzakelijke kapellen voor ditmaal werkelijk eens in de traditioneele
lang gevoelde behoefte voorzien zou. Doch laten wij alvorens ons met
eene nieuwe organisatie te bemoeien, eerst de oorzaken eens bespie-
ken, waaraan het tegenwoordig verval dier muziekkorpsen te wijten
is; als eerste en voornaamste oorzaak meen ik te moeten noemen
dat wij, de Stafmuziek buiten bespreking gelaten, slechts officieuse
muziekkorpsen bezitten, dat wil zeggen dat de muzikanten welke
eene kapel vormen niet als zoodanig te boek staan, geen hoogere
soldij genieten dan hunne graadgenooten bij de andere wapens en
diensten, noch van eenig distinctief voorzien zijn; aan dezen toestand
zijn verschillende nadeelen verbonden.
Ten eerste geeft hij aanleidiug tot veel verloop. Goed oppassende
soldaten die bevordering wenschen te maken, geven zich hoogst zel
den voor muzikant opeenmaal toch in de kapel ingelijfd, kunnen
zij als zoodanig geen bevordering maken en zijn zij dus genoodzaakt
om öf ten eeuwigen dage van bevordering af te zien öf na eenigen
tijd weder gewoon soldaat te worden en daarna door middel van een
verblijf aan een der kaderscholen den door hen verlangden graad te
halen. Het is natuurlijk, dat zoo iemand ongaarne door een tijde-
lijken werkkring buiten zijn eigenlijk vak, de bedrevenheid in de
door hem soms met moeite aangeleerde exercitiën en theorieën verliest.
De muziekkorpsen zijn derhalve voor aanvulling aangewezen op
