MILITAIRE ZIGZAG
FANTASSIN.
Een barre en onder sommige omstandigheden hoogst bezwaarlijke
voorwaarde heeft het mij altijd toegeschenen, dat men, om zijn
pensioen over den laatst bekleeden rang te zien berekend, twee
volle jaren in actieven dienst in dien rang moet hebben doorgebracht.
Voor gezonde, krachtige menschen die nog niet aan heengaan
denken en zich een schoone toekomst droomen, voor hen, wier hoogste
ideaal, na een lang en welbesteed leven, in een eeuwige rust onder de
zacht wuivende palmen is gelegen, voor die categoriën officieren
beteekent het niets om twee jaren in één rang te moeten dienen,
ze zouden er zelfs hunne hand niet voor omdraaien wanneer zij dien
eisch tot vier jaren zagen uitgebreid.
Doch er zijn andere kameraden, wier gezondheids- of particuliere
belangen rechtstreeks in strijd zijn met de hier bedoelde onverbid
delijke conditie, en die in letterlijken zin zitten te hunkeren naar
de ommekomst van de vier en twintig maanden, die zij gehouden
zijn, in den actueelen rang doorgebracht te hebben, om hun pensioen
volgens dien rang te zien vastgesteld.
Ik zal hier de gevallen niet ophalen, die eeuige jaren geleden
hebben plaats gevonden en die in dien tijd het medegevoel van het
toen dienende geslacht hebben opgewekt, de gevallen, die den eenen
officier een vette erfenis, den anderen het wederzien van zijn hoog
bejaarden vader deden misloopen, alleen omdat zij door de draconi
sche bepaling van de twee jaren aan Indië waren verbonden.
Neen, hoewel de hierboven aangeduide feiten indertijd sensatie
genoeg gemaakt hebben, ze zijn te lang geleden, om nog belang
stelling te kunnen wekken, zoodat ik liever mijn toevlucht neem tot
twee meer recento voorbeelden van de treurige gevolgen van het
BOOR
