COMMISSION, PROCESSEN-VERBAAL.
Het ia geen nieuw aanbeeld, waarop ik hameren ga: wèl is het
er een, dat méér warm gehouden worden moest, om hoe eer hoe
beter eene zaak, tegen welke zulke ernstige bedenkingen aan te
voeren zijn, zooal niet geheel uit de wereld te helpen, want dat
moet helaas! tot de vrome wenschen worden gerekend dan toch
haar van haar epidemisch en vicieus karakter te berooven.
Ik heb hier het oog op de commissiën, die krachtens Hoofstuk II
der Regelen voor het materieel beheer worden benoemd, en ineer
speciaal op de daarvan het meest voorkomende:
a. die tot opname en overgave van bewaarplaatsen;
b. die tot keuring van als onbekwaam of herstelbaar opgegeven goe
derenen
c. die tot ontvangst van goederenuit andere plaatsen in Ned. Indië
aangevoerd.
Van de andere zou, naar mijn bescheiden meening, ook nog wel een
en ander in den geest van het ondervolgende te zeggen zijn, maar
dit zou mij te ver voeren, bepalen we ons dus tot het meest urgente.
Over de nutteloosheid, in de meeste gevallen, dezer „dienstver
richtingen'' wil ik het niet in de eerste plaats hebbenook niet over de
mate, waarin zij op onaangename wijze den dienst voor de officieren in
het garnizoen verzwaren, en beslag leggen op tijd, die zooveel nuttiger
zou kunnen worden besteedwat er echter in moreelen zin tegen
geopperd worden kan, zij hier met nadruk in herinnering gebracht.
Commissiën van onderwerpelijken aard hoorde ik eens kernachtig
met den naam van stillediensten bestempelenmeer teekenende
uitdrukking zou, dunkt me, moeielijk kunnen worden verzonnen
commentaren zijn dan ook overbodig. En mijne bewering, dat deze
diensten „stil" waargenomen worden door minstens 9/j 0 van de daar
toe geroepenen, zal, verbeeld ik me, geen tegenspraak uitlokken.
O
