212 schokken werden gebroken De bovenste baren zouden geheel vrij kunnen zweven, zoo zij niet bij hunne uiteinden aaQ de wanden van den wagon waren bevestigd met zoogenaamde „Sehleuderringen". Dit zijn dunne, metalen, zeer veerkrachtige ringen, waaraan de bran- card-armen door een lederen riempje zijn vastgegespt. Slingert de wagen, dan beletten deze ringen den brancard tegen den wand van den wagon te st.ooten. In een gewonen goederenwagen kan men zoodoende desnoods plaats voor 12 zieken maken, en in het midden nog ruimte genoeg openhouden voor een verbandtafeltje en één of twee zitplaatsen voor bedienend personeel. Al plaatst men echter maar 8 baren twee aan twee boven elkander, dan kan men op die wjjze nog meer partij van een goederenwagen trekkeu dan tot nog toe op de meest primitieve manier kon geschieden, terwijl de patiënten op veel menschwaardiger wijze worden vervoerd. Wanneer er geen behoefte meer aan bestaat den goederenwagen als hulplazaret-wagen te gebruiken, kan de geheele toestel zonder den minsten omslag weggenomen en in eene kleine ruimte bij elkander gepakt worden, om b. v. op de terugreis weer te dienen. De gebezigde bandveeren schenen ons niet stijf genoeg. De in Inclië bestaande middelen om gewonden te dragen, de bran card-hangmatten, model Gwijnsezouden waarschijnlijk niet of minder gemakkelijk op dergelijke wijze kunnen worden gebezigd. Het zijn dan ook hoogst primitieve transportmiddelen voor gewonden de man heeft er geen gemakkelijke ligging in, hij kan er zich niet in uitstrekken, maar wordt, als het ware, in tweeën gevouwen. Moet dit den gewonde altijd hinderen, vooral zal dit het geval zijn bij fractuur der onderste ledematen, en bij buik-en borstwonden. Op de tentoonstelling waren vele geïmproviseerde transportmiddelen van takkenstroo en dergelijke, die wat dat betreft doelmatiger ingericht zijn en den gekwetste minder doen lijden. Bijna zonder uitzondering bestonden de transportmiddelen voor den gewonde op de tentoonstelling uit platte draagbaren of brancards met een vast geraamte van hout of metaal, overspannen met zeildoek. Sommige hadden daaronder een ouderlaag van gekruiste zeelen, andere weder een netwerk van metaaldraad; bijna alle hadden korte pooteu. Sommige konden op een onderstel van een as met twee wielen gezet worden, en zoodoende als raderbaar worden gebezigd.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1893 | | pagina 215