220 kunnen wezen. Onder het microscoop vertoonen echter slechts weinige korrels sporen van aangetast te zijn. Om nu de voordeelen op te sommen, welke het aanbiedt, dient in de eerste plaats vermeld te worden, dat een dagration van dit voedings. middel in blikken doos weegt 0.85 KG. en een afmeting heeft van 4 op 11.5 en 17.5cM., terwijl het netto weegt 0.665 KG. Het ration veldvivres, gedeeltelijk onbereid en eveneens zonder de dranken en zonder emballage, weegt volgens tarief No. 20 (Ind. Stbl. 1890 No. 100) ongeveer het dubbele daarvan. De smaak is zulk een subjectieve zaak, dat er weinig van te zeggen valt; onbereid kan hij goed genoemd worden, eenigszins naar dien van gehakt zweemende, van kaassmaak geen spoor. De soep, die men van de tabletten maken kan, vinden sommigen niet onsmakeljjk, anderen afschuwelijk, maar dit laatste mogelijk wel door de eigenaardige specerijen, die er bijgevoegd zijn, zooals b.v. anjjs. Volgens de brochure is het gehalte aan vluchtige vetzuren en dus de ranzigheid zeer gering, veel minder dan bij andere verduurzaamde levensmiddelen met niet luchtdichte verpakking. De vraag is, of dit voordeel behouden zou blijven bij een vervoer naar Indië door het Suëz-kanaal. Twjjfel daar omtrent komt gewettigd voor, maar was er nadeel aan dit vervoer verbonden, dan zou dit misschien ontgaan kunnen worden, door het om de Zuid naar Indië te zenden. Wel spreekt de brochure van een 31/, jarig opbewaren met vrije toetreding van lucht, dat zelfs bij de warme kachel zou kunnen plaats hebben, maar deze bepaling is zoo onbepaald en weinig wetenschappelijk, dat men laboratoriumproeven bij verschillende temperatuur tot 45° C. en hooger niet overbodig kan achten, ook niet met het oog op het mogelijk verweeken der tabletten, door het smelten der meer dan 261 3 °/0 vet, die in deze voeding voorkomt. Wilde men een proef met dit voedingsmiddel bij den troep nemen, dan verdient het de voorkeur de blikken dicht te soldeeren. Men verkrijgt daardoor een vet-pakkingswijze, die voor Indië rationeel moet heeten, waar de lucht met haar hooge temperatuur en groot vochtig heidsgehalte ontleding en bederf door bacteriën zoo zeer in de hand werkt. Door te verzuimen de erwten worst luchtdicht te verpakken, is de proef er mede bij de 2e expeditie tegen Atjeh mislukt, hoewel dat

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1893 | | pagina 223