220
kunnen wezen. Onder het microscoop vertoonen echter slechts weinige
korrels sporen van aangetast te zijn.
Om nu de voordeelen op te sommen, welke het aanbiedt, dient in de
eerste plaats vermeld te worden, dat een dagration van dit voedings.
middel in blikken doos weegt 0.85 KG. en een afmeting heeft van
4 op 11.5 en 17.5cM., terwijl het netto weegt 0.665 KG.
Het ration veldvivres, gedeeltelijk onbereid en eveneens zonder de
dranken en zonder emballage, weegt volgens tarief No. 20 (Ind. Stbl.
1890 No. 100) ongeveer het dubbele daarvan.
De smaak is zulk een subjectieve zaak, dat er weinig van te zeggen
valt; onbereid kan hij goed genoemd worden, eenigszins naar dien
van gehakt zweemende, van kaassmaak geen spoor. De soep, die men
van de tabletten maken kan, vinden sommigen niet onsmakeljjk,
anderen afschuwelijk, maar dit laatste mogelijk wel door de eigenaardige
specerijen, die er bijgevoegd zijn, zooals b.v. anjjs. Volgens de brochure
is het gehalte aan vluchtige vetzuren en dus de ranzigheid zeer gering,
veel minder dan bij andere verduurzaamde levensmiddelen met niet
luchtdichte verpakking. De vraag is, of dit voordeel behouden zou
blijven bij een vervoer naar Indië door het Suëz-kanaal. Twjjfel daar
omtrent komt gewettigd voor, maar was er nadeel aan dit vervoer
verbonden, dan zou dit misschien ontgaan kunnen worden, door het om
de Zuid naar Indië te zenden. Wel spreekt de brochure van een
31/, jarig opbewaren met vrije toetreding van lucht, dat zelfs bij de
warme kachel zou kunnen plaats hebben, maar deze bepaling is zoo
onbepaald en weinig wetenschappelijk, dat men laboratoriumproeven
bij verschillende temperatuur tot 45° C. en hooger niet overbodig kan
achten, ook niet met het oog op het mogelijk verweeken der tabletten,
door het smelten der meer dan 261 3 °/0 vet, die in deze voeding
voorkomt.
Wilde men een proef met dit voedingsmiddel bij den troep nemen,
dan verdient het de voorkeur de blikken dicht te soldeeren. Men
verkrijgt daardoor een vet-pakkingswijze, die voor Indië rationeel moet
heeten, waar de lucht met haar hooge temperatuur en groot vochtig
heidsgehalte ontleding en bederf door bacteriën zoo zeer in de hand
werkt. Door te verzuimen de erwten worst luchtdicht te verpakken,
is de proef er mede bij de 2e expeditie tegen Atjeh mislukt, hoewel dat