316
een paar schoenen, met daaraan verbonden kuitstuk, alzoo een vereeni-
girg van schoen en slobkous. De sluiting had van onder op den
voet plaats door een koord of riempje, dat zigzag over schoenhaakjes
gewonden werd aan het been door riem en gesp (A. Frenner, Branden
burg a/H. Schnürstiefel).
Dergelijke vereeniging van schoen en slobkous in het leger zou
evenwel aanleiding geven tot een voortdurend vermaken van het
schoeisel naar de eigenaardigheden en de zwaarte van onderbeen en
kuit der verschillende manschappen. De bezwaren, die er nu reeds
aan verbonden zijn om voor het meerendeel der in het leger voor
komende voeten passende schoenen in voorraad te hebben, zouden
vermeerderen. De voorraden zouden waarschijnlijk uit een veel
grooter aantal lengte- en wijdtetailles moeten bestaan dan nu reeds
het geval is. De gedachte, twee klcedingstukken tot één te veree
nigen, komt ons dan ook niet gelukkig voor.
Ons schijnt het practisch den soldaat althans te velde een zeil-
doekschen schoen te verstrekken, die evenals de bedoelde slobkous
schoenen tot op 2 of 3 duim boven de zool met leder is bekleed.
Deze constructie is lichter, dan die van geheel leder, luchtiger en
aangenamer aan den voet.
Ons is onbekend, waarom de wit zeildoeksche schoenen afgeschaft
zijn, misschien is het wel om de witte kleur, die moeielijk op den
duur bewaard kon blijven, maar wij hebben meermalen op Atjeh
bijgewoond, dat militairen aan zeildoeksche schoenen de voorkeur
gaven, en die van hun soldij aanschaften. Daar dit schoeisel verbo
den was, werd het met schoensmeer zwart gepoetst. Daardoor viel
de overtreding van het verbod niet in het oog, maar het zeildoek
was spoedig door het zwavelzuur, in het schoensmeer, verbrand,
bovendien werden de sokken, wanneer die gedragen werden en de
voeten deerlijk zwart, wanneer de schoenen nat werden. Zoowel
hieraan, als aan het verliezen van de oorspronkelijke kleur van het
linnen, ware tegemoet te komen door een donkerkleurig bruine stof
voor den aanmaak der schoenen te bezigen. Het leder zou niet
zwart gemaakt, doch enkel met vaseline moeten onderhouden worden.
Aan zulke schoenen zouden wellicht de Inlanders ook eerder gewennen
dan aan de harde lederen, waarmede bij hen proeven genomen zijn.
