400
„van het salvovuur in den oorlog met den Tnlandschen vijand geen
overmatig gebruik gemaakt moet worden".
De bestrijding luidt:
„Ook deze officier kent blijkbaar onze krijgsgeschiedenis niet, doch
„indien hij slechts het verhaal van de laatste expeditie naar Ediinl890
„gelezen hadde, zou hij daaruit hebben kunnen leeren (sic!) dat onze
„troepen nog tot op 50 M. van de vijandelijke stelling salvo's afgaven".
Daargelaten of dat nu eene bestrijding is en of het feit, dat men
te Edi op dien afstand nog salvo's gegeven heeft, bewjjst dat de stelling
van kapitein Merz verkeerd is, en of daaruit blijkt dat de kapitein Merz
onze krijgsgeschiedenis niet kent, het voorbeeld zelf als argument
voor het gebruik van veelvuldig salvovuur, is, dunkt mij, niet gelukkig
gekozen en schijnt het mij te vlug uit de pen gevloeid te zijn.
Immers wat hier bedoeld wordt (het kan wel niet anders doelen
dan op het gevecht van het 6e bataljon op 11 Juni 1890 in eeue
terreinverhevenheid aan den voet van den Boekic Roembia) was
een geheel exceptioneel geval. Het bataljon moest oprukken tegen
een ander, verder gelegen object, den Boekit Roembia, en kreeg
toen vuur uit een terreinverhevenheid dichterbij.
Het terrein was bedekt met hooge alang-alang, het uitzicht zeer
gebrekkig ten gevolge van het blijven hangen van den rook en nevel
om niet door onverwacht sche klewang aanvallen te worden verrast
waartegen de generaal den avond te voren nog uitdrukkelijk had
gewaarschuwd, ging men langzaam in gesloten orde met tusschenruimte
vooruit en gaf men daarom salvo's af en ging men al heel spoedig
nd het afgeven van nog een paar salvo's met de bajonet er op in.
Niemand zal toch willen beweren, dat het onze normale aanvals-
wijze zal of moet zijn in gesloten orde met tusschenruimte tot op
50 M van eene vijandelijke stelling, waaruit men flink beschoten
woidt, op te rukken, maar dat dit alleen plaats mag en zal hebben,
wanneer men daartoe, zooals hier, door bijzondere omstandigheden
gedwongen wordt, d.i. wanneer men gewichtige redenen heeft de gewone
omwikkeling tot het gevecht niet toe te passen.
Maar Iaat ons dat saivo, dat hier als argument voor de veelvuldige
toepassing van het bundelvuur moet dienen, eens volgens de theorie
van het bundelvuur ontleden,
