490
Elke tegenstand ware vruchteloos en zulks inziende, schikte Dipo
Negoro zich in het onvermijdelijke en zeide gelaten het is Allah's wil
Zijn verzoek, om Mas Penghoeloe Peke Ibrahim nog te mogen
spreken, werd toegestaan, waarop hij vroeg, of niet voor hem bedon
gen was, om vrijelijk naar het gebergte te mogen terugkeeren, ingeval
hij zich niet met den generaal kon verstaan.
De hoogepriester had den moed niet, zulks te weerspreken, doch
deze verkeerde uitlegging, gegeven aan de hem te Remo Kewal gestelde
voorwaarden, kon Dipo Negoro niet meer redden. Bovendien, het
was hem bekend, dat hij nooit als sultan, noch als hoofd van den
godsdienst mocht erkend worden, en het behoeft dus geen nader
betoog, dat zijne onderwerping slechts geveinsd was, en hem alleenlijk
als middel moest dienen, om te beproeven, langs verraderlijken weg,
tot zijn doel te geraken.
Een niet te verdedigen staatkundige misgreep ware het dus geweest,
hadde generaal de Koek dien muiter den weg vrijgelaten, om met
1500 goed gewapende pradjoerits wederom de oorlogsfakkel om zich
heen te slingeren, en op nieuw de Vorstenlanden aan rampen en
ellende prijs te geven.
Aan 200000 Javanen en 15000 Europeanen had de oorlog reeds
het leven gekost.
Honderde kampongs waren verwoest; bijna alle eigendommen en
plantages waren verbrand of vernield de landbouw bestond niet meer
en geheele streken waren in wildernis herschapen. 25 millioen gulden
waren door dien krijg verslonden.
Wie, in de plaats van generaal de Koek, zoude anders gehandeld
hebben
Het was eene verademing, toen men in den morgen van 28 Maart
1830 Dipo Negoro, als staatsgevangene, zag wegvoeren. Zelfs
Inlandsche hoofden juichten en verklaarden eenparig dezen maatregel
als billijk en rechtvaardig.
Alleen Temengong Banjakwidé trachtte het volk op te ruien, doch
hij werd gevat en in het blok gesloten.
Wat de pradjoerits betreft, deze werden zonder tegenstand ontwa
pendde krissen, meest erfstukken van voorvaderen, werden later
den eigenaars teruggegeven.
