- 158
slechts de voorloopers geweest, terwijl Nederland en Italië, meer
voorzichtig, eerst hunne oude geweren hebben getransformeerd.
Het geheele verloop zal dus overeenkomen met het tijdperk, waarin
men overging van het voorlaad- tot het achterlaadgeweer met ver
kleining van kaliber.
Nederland.
Het Infanteriegeweer M. 71/88 {Beaumont- Vitalli).
Bij de proefnemingen in 1888 met getransformeerde geweren der
Infanterie bleek, dat die volgens Mannlicher en Vitalli de beste waren.
De transformatie volgens Vitalli werd toen aangenomen. Het geweer
M. 71/88 is 1 HG. zwaarder dan het geweer M/71 en weegt zonder
bajonet 4.52 KG., het behoort tot het type der repeteergeweren
met pakjeslading, terwijl het eveneens gebruikt kan worden als een
repeteergeweer met vast magazijn, dat patroon voor patroon met de hand
kan worden aangevuld. Volgens het systeem Vitalli, zoo ook volgens
Mannlicher en Lee, was het noodig, dat onder den bak van het
staartstuk een magazijn werd aangebracht, waaruit de patronen, door
het vooruitschuiven van den grendel, opvolgend in den loop werden
gebracht. Uit het staartstuk moest dus een gedeelte worden weg
genomen en verviel dus de trekkerveernok met schroef en moest
de inrichting om af te trekken gewijzigd worden (zie tig. a). De
nieuwe trekkerveer a is door een zwaluwstaart en een schroef aan
don trekker verbonden en steunt van boven tegen de hak van het
staartstuk in eene insnijding. De trekkernok b is smaller dan de
oude en eenigszins van een anderen vorm en is met een pin schar
nierend aan den trekker verbondenbij de beweging van dezen gaat
de nok recht op en neer in een gat van het staartstuk.
Dit gat is 6 mM. verkort. Om het ontijdig afgaan van het schot bij
eene kleine afslijting van de trekkernok of den voorkant van den haan te
voorkomen, is de vroegere afvijling van den voorkant van den haan
weggenomen, door het aanbrengen van een nieuw stuk en heeft ook de
insnijding voor de trekkernok eene wijziging ondergaan (zie c fig. k
Door de uitsnijding van het staartstuk is dit zeer verzwakt, eerst
later ontdekte men dat hierdoor de staartstukken aan de rechter
zijde scheurdenten einde dit te voorkomen werd eene versterking
aan het staartstuk gesoldeerd (zie d fig. b en de figuren c en c1).