- 158 slechts de voorloopers geweest, terwijl Nederland en Italië, meer voorzichtig, eerst hunne oude geweren hebben getransformeerd. Het geheele verloop zal dus overeenkomen met het tijdperk, waarin men overging van het voorlaad- tot het achterlaadgeweer met ver kleining van kaliber. Nederland. Het Infanteriegeweer M. 71/88 {Beaumont- Vitalli). Bij de proefnemingen in 1888 met getransformeerde geweren der Infanterie bleek, dat die volgens Mannlicher en Vitalli de beste waren. De transformatie volgens Vitalli werd toen aangenomen. Het geweer M. 71/88 is 1 HG. zwaarder dan het geweer M/71 en weegt zonder bajonet 4.52 KG., het behoort tot het type der repeteergeweren met pakjeslading, terwijl het eveneens gebruikt kan worden als een repeteergeweer met vast magazijn, dat patroon voor patroon met de hand kan worden aangevuld. Volgens het systeem Vitalli, zoo ook volgens Mannlicher en Lee, was het noodig, dat onder den bak van het staartstuk een magazijn werd aangebracht, waaruit de patronen, door het vooruitschuiven van den grendel, opvolgend in den loop werden gebracht. Uit het staartstuk moest dus een gedeelte worden weg genomen en verviel dus de trekkerveernok met schroef en moest de inrichting om af te trekken gewijzigd worden (zie tig. a). De nieuwe trekkerveer a is door een zwaluwstaart en een schroef aan don trekker verbonden en steunt van boven tegen de hak van het staartstuk in eene insnijding. De trekkernok b is smaller dan de oude en eenigszins van een anderen vorm en is met een pin schar nierend aan den trekker verbondenbij de beweging van dezen gaat de nok recht op en neer in een gat van het staartstuk. Dit gat is 6 mM. verkort. Om het ontijdig afgaan van het schot bij eene kleine afslijting van de trekkernok of den voorkant van den haan te voorkomen, is de vroegere afvijling van den voorkant van den haan weggenomen, door het aanbrengen van een nieuw stuk en heeft ook de insnijding voor de trekkernok eene wijziging ondergaan (zie c fig. k Door de uitsnijding van het staartstuk is dit zeer verzwakt, eerst later ontdekte men dat hierdoor de staartstukken aan de rechter zijde scheurdenten einde dit te voorkomen werd eene versterking aan het staartstuk gesoldeerd (zie d fig. b en de figuren c en c1).

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1893 | | pagina 169