227
waarde van p is het dus onmogelijk, dat een dezer twee opzethoog-
ten de juiste zal zijn.
Substitueeren we daarentegen voor x, 1 p dan komt er:
w, =Ji q p
Vergelijken wij deze laatste waarde met die, welke wij bij het
geval kj hebben gevonden, dan blijkt, dat zij altijd
grooter is.
Deelen wij namelijk beide vormen op elkander, dan komt er na
eenige herleiding:
en het is met een oogopslag te zien, dat deze breuk voor alle
mogelijke waarden van p grooter is dan 1.
Gelijk reeds is opgemerkt, schreef het vroegere reglement voor,
altijd de nauwe grensschoten te herhalen; ook dan wanneer met g
of k reeds Hverkregen was. Dit was zeer verkeerd, gelijk wij
hieronder zullen aantoonen.
Laat ons daartoe veronderstellen, dat men met g -\verkregen
heeft en stellen wij dan verder de vraag, hoe groot de kans is, dat
het minschot met k zich herhalen zal, indien nogmaals met die
opzethoogte wordt gevuurd. Die kans is gelijk 5|xWx en hieralzoo:
Wanneer, gelijk bij den thans vervallen Leidraad het geval was,
de nauwe grens minstens 2 LS5Ö is, is p minstens Sub
stitueeren we deze waarde in den hier gevonden vorm, dan vinden
wij voor de kans, dat het tweede schot met k wederom min zal
vallen: 0,932, zoodat het in 93 van de 100 gevallen als nutteloos
verloreu moet worden beschouwd. Zelfs bij eene kleine nauwe grens,
overeenkomende met p zal men in 7 van de 10 gevallen het
zelfde resultaat hebben.
Hieruit volgt, dat het reglement in dit opzicht zeer ondoelmatig
was, en dat het eene onmiskenbare verbetering is geweest dezen
regel voor goed te doen vervallen.
- (ff k) 8 1 -h 2p 2p- p
Wi
(ff k)[- -ii 6p 16p2 6p3 +p4
W, 1 5p 8p* 5p3 p~
"2" (ff k) -jr-
'^pi!(i-p)(i p-n ds Q
3 16p 9p! 2p3
óp x (x p) (i p i) dx 5 3 12 p ~t- 3 p
