OYER GEVECHTSYOORSCHRIFTEN IN HET ALGEMEEN
EN YOOR HET NEDERLANDSCH-INDISCHE
LEGER IN HET BIJZONDER.
Eene Koloniaal Militaire Studie.
Vervolg van blz. 547.)
d. De Italiaansche gevechtsvoorschriften.
Het nieuwe Italiaansche reglement -van 1892 bevat in een afzonderlijk
hoofdstuk de „handelingen en verplichtingen in het gevecht".
Behalve dat het een ware catechismus voor deu soldaat geeft, bevat
dit hoofdstuk uitstekende bepalingen voor de aanvoerders.
Zoo wordt daarin gezegd dat het beginsel van initiatief elkeen
moet doordringen, dat men op eigen verantwoordelijkheid een bevel
moet wijzigen als de omstandigheden dit meebrengen, dat het beter is
een misslag te begaan dan werkeloos te blijven, dat men onder alle
omstandigheden moet „courir au canon", dat capituleeren in het open
veld gelijk staat met het plegen van infamie, dat het plicht is om
zelfs tegen groote overmacht tot het uiterste te strijden, dat het
gevechtsplan aan de onderaanvoerders moet medegedeeld worden, dat
de hoogere aanvoerders niet in handelingen van ondergeschikten
ingrijpen, maar al hun opmerkzaamheid wijden moeten aan den gang
van het gevecht, om te kunnen bepalen wanneer en in welke richting
de reserven in gevecht moeten gebracht worden.
Zoo wordt gewezen op de moeielijkheid om den geheelen loop van
een gevecht te overzien en den aanvoerders de verplichting opgelegd,
om steeds in contact te blijven met hun chefs en met de aauvoerders
van naast hen strijdende troepen.
Commandanten van troepen, die niet in de voorste linie zijn, moeten
steeds acht geven op den loop van het gevecht, het terreiu verkennen
en hun troep gereed houden, om desnoods op eigen verantwoorde
lijkheid in te grijpen.
