329
groote afwijking aan het projectiel zoude geven, dat er van treffen
wel geene sprake zou zijn.
Blijkbaar intusschen rekende men hier slechts op de horizontale,
en niet op de vertikale afwijking.
De majoor, die op de knie van zijnen tegenstander aanlegde, om
een der beeneu te treffen, bracht den Heer van den Berghe echter,
„par malheur et par hasaid'' een doodelijk schot toe, waarvoor hij
thans voor den tijd van 1 jaar en 6 weken achter de traliën zit.
Wij wenschen dit opstel te besluiten met een paar aanteekeningen,
ter aanduiding, in hoe verre het duel alsnog in zwang is. In Ne
derland is het tweegevecht zoo goed als verdwenen. De theorie,
dat een duel altijd verachtelijk is, n' importe wat er aan vooraf ging,
heeft er reeds heel wat aanhangers. Een officier van het Nederlandsche
leger, de kapitien der infanterie W. M. H. Anten, die korten tijd geleden
eene brochure uitgaf, tot titel dragende: „het verachtelijke en verder
felijke van het duel" maakt voor die theorie zooveel mogelijk propaganda.
Nu een paar jaar geleden is er, tot in de Staten-Generaal toe, heel wat
om te doen geweest, dat een luitenant met goedvinden van zijnen batal
jonscommandant is gaan duelleeren met een student, die hem, officier,
een klap gegeven had en er voor bedankt had, zich daarover te
verontschuldigen.
In Engeland bestaat, sedert luitenant Munro den kolonel Faweett
en de luitenant Hawkeij den luitenant Seton doodde en ophanging
wegens moorcl werd toegezegd aan elkeen, die voortaan iemand in
een duel versloeg, het tweegevecht niet meer
Eene groote „Yereeniging tegen het Duel" die eene menigte per
sonen van hoogen adel, admiraals en generaals onder hare leden telt,
schijnt daartoe veel te hebben bijgedragen.
In Duitschland wordt nog vrij druk geduelleerd. Een Ehrenge-
richt en Ehrenrath maakt uit of de officier al dan niet behoort te
duelleeren. Duelleert als het moet de officier niet, dan wordt
hij uit den krijgsdienst ontslagen.
Het is nog niet zoo heel lang geleden, dat drie broeders, de gra-
