23
Het tweede gedeelte bevat meer de bepalingen voor het gevecht
der compagnie, die voor den C. C. als zoodanig zelf gelden. Ze
schrijven een werken met sectiën voor, wier commandanten officier
of goed ontwikkeld onderofficier zijn.
Met de compagnie als afgericht geheel wordt nu verder in het
bataljon gewerkt, met het bataljon als zoodanig in het regiment.
De voorschriften, die nu verder voor het bataljon en het regiment
gegeven worden, zijn geheel van tactischen aard of hebben betrek
king op de troepenleiding.
Die voor het bataljon handelen over het gevechtsplan, de gevechts
opdrachten, de plaats van den B. C., het verband tusschen de compa
gnieën, het ingrijpen van den B. C., den loop van het aanvallend en
verdedigend gevecht van het zelfstandig strijdend bataljon, waarbij
de nadruk gelegd wordt op de omvatting bij den aanval en de ver
sterking van het terrein bij de verdediging.
Het hoofdstuk over het gevecht van het regiment geeft enkele be
palingen voor het vormen van liniën, de afstanden tusschen die liniën
en het aanwenden van salvovuur op groote afstanden.
Yerder bevat het voorschrift een hoofdstuk over het slepend
gevecht dat in geen ander voorschrift te vindon is en een over
handelingen tegen cavalerie. Dan nog één voor de voorziening in de
behoefte aan munitie, minstens even volledig als de Zwitsersche en
Oostenrijksche voorschriften op dit punt, en een hoofdstuk over het
vervoer van gewonden, dat men te vergeefs in eenig ander voorschrift
zoekt. Dan volgt een hoofdstuk over de versterking van het terrein
en een over het gevecht in het polderland.
Ten slotte geeft het voorschrift wenken omtrent het gevechtsex-
erceeren en de gevechtsleiding, doch over gevechtsleiding wordt
daarin niets aangetroffen, en eenige regels over het gebruik van
signalen.
h. De Engelsche gevechtsvoorschriften.
Deze zijn van Maart 1892 en moeten, hoewel ze nog provisioneel
zijn, het oude voorschrift van 1889 vervangen.
Ze komen voor in het 5e, 8e en 9e deel van het exercitiereglement
voor de infanterie.
