- 359
is een zeer groote belemmering voor de volkomen africhting, dit toch
geeft het paard een natuurlijk wapen tegen de eischen van den ruiter
en het resultaat is eensdeels dat de achterhand meer moet worden
aangesproken, teö andere dat de ideale hoofdstelling en beweeglijk
heid van het hoofd onmogelijk worden, terwijl die toch van zooveel
gewicht zijn bij de zijgangen en den galop.
Het gewricht tusschen 1™ en 2en halswervel een draaigewricht zijnde
is hierin aanzienlijke beweging naar verschillende richtingen mogelijk.
De hals. Alvorens over te gaan tot de voor ons doel zoo be
langrijke spieren, is het noodig in grove trekken de beenderen en
banden te beschouwen. De hals bestaat uit zeven wervelsgelijk wij
zagen heeft echter de eerste of atlas voor de beweeglijkheid weinig
beteekenis, daar hij bijna volkomen met het hoofd meedraait. De
wervels zijn voorzien van talrijke uitsteeksels tot aanhechting der
spieren. De lijn, welke de wervels te zamen vormen, verschilt niet
onbelangrijk bij het ruwe, het onbewerkte paard en het goed afge
richte. Ofschoon die wervels alle onderling door korte banden zijn
verbonden, vormen ze niettemin een ketting waarvan de schakels
onderling draaiing, buiging en strekking veroorloven voor zoover
banden, uitsteeksels en spieren dat niet beperken. Dat de hals op
iedere hoogte en in verschillende richtingen buigen en ook een defi
nitieven knik erlangen kan, het gevolg van éénzijdige overmacht
der spieren, is maar al te bekendimmers daarop berusten de talrijke
fouten in de halsbewerking en halshouding. Ja, men kan zeggen
dat, wat de symmetrie betreft, de ontwikkeling en het vermogen en
de neiging tot opvolgen der eischen zoowel rechts als links, deze
hoogst zeldzaam volkomen zijn, immers de meeste paarden hebben
eenigen dwang, gaan wat beter op de eene hand dan op de andere;
geringe fouten ten deze worden zeker door de meeste ruiters over
het hoofd gezien, ofschoon zij altijd een effect maken dat merkbaar
is onder zekere omstandigheden, maar dat dan verkeerd wordt geïn
terpreteerd en ofschoon het nemen in zijgangen en zelfs het rijden
op de kleine volte de fout dadelijk blootlegt.
In het werk van Seidler (lang niet nieuw maar zeer degelijk)»
„Die systematische Dressur des Gfebrauchs- und Knmpagnepferdes",
komen zeer aardige plaatjes voor van het skelet, waarin men naast
