360 elkander ziet de lijn der halswervels bij het ruwe, onafgerichte en bij het goed afgerichte paard. Intusschen wijkt de lijn der hals wervels bij verschillende niet afgerichte paarden onderling zeker vrij veel af. Wanneer men toch een Kozakken paard, een Engelschen volbloed en een volbloed Arabier, allen in onafgerichten toestand naast elkander zag, zou men bij de meeste vertegenwoordigers dier rassen ongetwijfeld groote afwijkingen zien, en wijl nu de volbloed afstamt van Arabieren, Berbers en Turken, die onderling zeer na verwant zijn, is dit wel een bewijs welk een invloed de voortdurende éénzij dige gebruikswijze op de houding, de richting van den hals uitoefent, want de volbloed is in zijn bouw eenvoudig gemaakt tot datgene wat hij nu door de wedrennen vertoont. De lijn der wervels bij het steppenpaard zal meestal een convexiteit naar voren vertoonen en daarbij vrij steil zijn, de lijn bij den volbloed zal recht wezen en vrij sterk de horizontaal naderen, de lijn bij den Arabier zal naar voren een lichte concaviteit te zien geven en met den horizont een grooteren hoek vormen dan bij den thorough-bred. Seidler teekent een lijn der wervels voor het onafgerichte paard die zweemt naar den hals van den volbloed met een flauwe bocht. Wanneer men nu in aanmerking neemt, dat in de meeste Europeesche raBsen, die rijpaarden leveren, vrij veel Engelsch bloed voorkomt, dan is de juistheid dier teekening onbetwistbaar. De Sandelwood echter, kennelijk na verwant aan den Arabier, heeft een meer verticale lijn der wervels die in vele gevallen een lichte concaviteit naar voren bezit. Over het geheel mag men dan ook niet zeggen, dat het Soemba- paard een moeielijken hals heeft, al is hij vaak wat kort en zwaar, daarbij toch dient niet uit het oog te worden verloren dat men hengsten rijdt, bovendien is men vaak geneigd de absolute lengte meer te beschouwen dan de relatieve, en de aangename gewaarwording gelijk Pierre in zijn „marchands de cheval et marchands de chevaux" het zoo karakteristiek uitdrukt, dat men te paard zittende den indruk krijgt als zat men in een rijtuig (zoo ver van het hoofd verwijderd) kan men nu eenmaal bij een zoo klein paard niet verlangen of verwachten. Wel biedt de bewerking van den hals bij den Sandelhout klippen aan, waarop men licht kan stranden, maar dit heeft een andere reden Een ander belangrijk deel van den hals is de nekband. Hij loopt

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1893 | | pagina 371