562
uiet mogelijk ook maai1 ééa goede reden aan te voeren, waarom het
wenschelijk zoude zijn om nevens de vele reeds bestaande maatechap-
pijeu er ook nog een uitsluitend bestemd voor officieren op te richten.
De voorstellers meenen in kapitaalvorming een waarborg te zien
voor het voortdureud bestaan onzer vereeniging. Ik geloof, dat in
tegendeel dat bestaan door de verwezenlijking hunner denkbeelden zeer
ernstig bedreigd zoude zijn. Jonge officieren (die al van ouds wei
nig neiging hebben betoond om zich in eene gewone maatschappij
te verzekeren voorloopig hebben zij gelukkig aan prettiger zaken
te denken dan aan hunne nalatenschap) zouden geen lid worden (de
contributie is hun te hoog) en oudere och, als zij het missen kun
nen, gaan zij elders, dat is duidelijk.
En ik herhaalhet doel, nagelaten betrekkingenvooral van
jonge officierenuit dadelijken nood te helpenwordt in geenen deele
bereikt en dus het kameraadschappelijk strevenjonge officieren tot
toetreding over te halen, prijs gegeven. Een voorstel tot ontbinding
onzer vereeniging zonder meer zoude ik dan ook bepaald rationec-
ler achten dan het hier behandelde.
Ik heb mij de moeite getroost, eens te onderzoeken, hoe hoog de
gemiddelde leeftijd was van de leden, die in 1892, waarin de toe
treding voorzeker reeds normaal is geweest, zijn aangenomen. Het
resultaat was 28 jaar. Een 28jarige nu moet blijkens de contri
butietabellen bij dit voorstel f 8.85 's maands gedurende 20 jaar of'2.45
levenslang stortendit is te veel voor een jong le of oud
2e luitenant.
Ik wijs er verder op, dat het voor de tegenwoordige gepension-
neerden en ook voor vele actieven, zoodra zij gepensionneerd zijn,
ondoenlijk zoude zijn om lid te blijven, indien het voorstel werd
aangenomen, zóóveel zouden zij moeten contribueeren. Deze omstan
digheid alleen reeds maakt de aanneming onmogelijk. En ook voor
de toekomstige leden zou, als zij gepensionneerd zijn, de toestand
over het algemeen moeielijk zijn. Wel zouden zij zich kunnen laten
inschrijven als contribuant voor 20 jaren, doch dan nog zijn velen
in de moeielijke eerste pensioensjaren niet vrij, want, naar bere
kend is, bedraagt het gemiddeld aantal officiersjaren in Indië niet
meer dan 18; ook zouden dezen, om niet al te lang als gepension-
