116
Het aangeven van de directie (5e) is natuurlijk goed, mits daarvoor
evenals in het Duitsche voorschrift een naar voren, liefst in de vijan
delijke stelling gelegen punt worde genomen. Eveneens, en vooral met
het oog op onze Indische terreinen, het aangeven van een troependeel,
waarnaar het algemeen verband moet worden onderhouden (punt 6).
De uitdrukking „richtingscompagnie of richtingsbataljon" is daarbij
minder juist. Niet de richting, doch het verband moet worden onder
houden. Dat verband herkrijgt men, als het verloren is gegaan, door
zich weer aan te sluiten. Aansluitingscompagnie of bataljon zoude
ik meer in overeenstemming met den aard der zaak houden.
Het aanwijzen van een afzonderlijke dekking aan de artillerie en
aan den gevechtstrein is alleen noodig bij gevechten tegen den In-
landschen vijanddaar echter het voorschrift de punten voor het
meest uitgebreide gevechtsbevel moet geven, zijn die hier wel op
hun plaats.
Zeer terecht wordt de regeling van het indienen van periodieke
berichten en het aangeven van de standplaats vau den bevelhebber
voorgeschreven.
Worden nu in ons voorschrift nog zaken niet genoemd, waaromtrent
in een gevechtsbevel voor den aanval wel behoort te worden voorzien?
Yolgens het Russische voorschrift bevat een gevechtsbevel voor
den aanval het volgende:
le algemeene inlichtingen aangaande den vijand en de eigen
voornemens,
2® de verdeeling der troepen in strijdende troepen en de algemeene
reserve,
3e de opstelling der strijdende troepen in verband met de voorname
gevechtsphasen en de bijzondere opdrachten naar aanleiding van
het gevechtsplan,
4e de opstellingsplaats van de reserven,
5® de maatregelen voor flankbeveiliging en verkenning,
6e de plaats voor de munitiecolonne,
7e hoofdverbandplaats,
8® opstelling der bagage,
9® de overige, voor elk bijzonder geval te nemen maatregelen,
10® de staudplaats van den bevelhebber.
