214
Ik zal niet verder op de technische details iDgaan, maar wil nu
gaarne, als slotsom mijner redeneering, aanteekenen
le. Dat het Indische Leger, met het oog op zijn aanhoudenden
strijd tegen den Inlandschen vijandeen sneller vurend geweer moet
hebben, ten einde nog meer overwicht op dien vijand te verkrijgen.
28. Dat het moet zijn een magazijngeweer, dat de enkellading
volkomen uitsluit en zelf het sluiten van den sluittoestel belet, als
het magazijn ledig is geschoten.
(Uitteraard spreek ik thans niet over de talrijke andere eischen,
waaraan het zal moeten voldoen).
Tot besluit dezer opmerkingen diene een zeer kort woord over
hetgeen onze toekomstige schietopleiding te verwachten geeft.
Nog altijd is waar, hetgeen Hanckar in zijn „vermogen en ge
bruik der hedendaagsche handvuurwapenen" zegt:
„Bij het salvovuur is de omstandigheid, dat de schutter slechts een
bepaalden tijd heeft om te laden en te richten en daarbij zijne aan
dacht op het commando moet vestigen, oorzaak, dat het richten
moeielijker valt; bij het tirailleurvuur moet de reden daarvan ge
zocht worden in de omstandigheiddat door den kruitdampdie
voor het front blijft hangen, het doel niet altijd even goed zichtbaar is
en de troep door het voortdurend geknal rechts en links onrustig wordt.
Ware dit bij het tirailleurvuur niet het geval, dan zou, wijl het den man
daarbij niet aan tijd en middelen ontbreekt, om zijn schot goed gericht
af te geven, de spreiding der schoten bij dat vuur aanmerkelijk geringer
moeten zijn dan bij het salvovuur en (leesdaar zulks thans bij
het tirailleurvuur ivel het geval is) de ondervinding leert, dat bij
salvovuur volstrekt niet slechter geschoten wordt dan bij tirailleurvuur.''
Het salvovuur, zooals het door ons wordt beoefend, is thans eene
noodzakelijke methode, bijna uitsluitend met het oog op den rook.
Hebben we eenmaal een voortdrijvend middel, dat weinig of geen
rook ontwikkelt, dan verdwijnt de noodzakelijkheid om het salvovuur
volgens diezelfde methode te beoefenen. Het gelijktijdig aftrekken
op commando de belangrijkste reden der groote spreiding is dan
niet meer noodig; commandeert de groepscommandant „één patroon",
dan doet elk man één schot en trekt een ieder af, als hij zijn ge-
