341
Het Westelijk bekken bestaat uit een diep dal, dat zich van de
zuilen van Herkules tot aan de straat van Sicilië uitstrekt, in eene
richting van West naar Oost, grenzende in het Zuiden aan het Atlas
gebergte, terwijl het Noordwaarts een breeden inham vormt, die door
Spanje, Frankrijk en Italië wordt omlijst. In den N. boezem liggen,
behalve verscheidene kleinere eilanden, de Balearen, Corsica en Sar
dinië, terwijl Sicilië het bekken in het Z. O. als het ware afsluit.
De drie daarevengenoemde Europeesche machten bezitten eene na
genoeg evenlange kostenontwikkeling en aan haar behooren ook de
gewichtige eilanden in het bekken.
Spanje bezit aan de Marokkaansche kust, behalve het reeds ge
noemde Ceuta, van het W. naar het O. gaande het belangrijk kust-
gebeid' Yelez de la Gom era, Alhucemas en het schiereiland Melilla,
benevens de Chafarinas eilanden, dicht aan de Algiersche grens, die
de monding van de Muluja beheerschen.
Yan de Balearen is Minorca, het Noordoostelijkste, uit een stra
tegisch oogpunt beschouwd, verreweg het belangrijkste. Zijne hoofd
plaats Port Mahon is een der beste havens van de Middellandsche
Zee. Door de natuur is zij tegen wind en golven beschut en de kunst
beveiligt de in haar ankerende vaartuigen door middel van fort en
batterij tegen vijandelijke aanslagen. Ook op Majorca en Ibiza
vindt men uitmuntende havens. Maar wat Port Mahon zoo belang
rijk maakt, is zijne ligging in het centrum van het W. bekken zijn
afstand tot Gibraltar bedraagt 950 K. M., tot Carthagena 600, tot
Cette, Marseille en Toulon 400, tot de straat van Bonifacius 450,
tot Malta 1100, Biserta 550 en tot; Algiers 350 K. M.
Volgens den Duitschen schrijver zou Groot-Brittannië reeds lang
naar het bezit van de eilanden uitzien en het Spaansche kabinet
reeds gepolst zijn geworden omtrent de overdracht, hetzij door aan
koop of tegen inruiling van Gibraltar.
Met Port Mahon zou de zeekoningin niet alleen haar gewichtige
strategische en handelsroute onder controle stellen, maar ook zou
zij de werking verlammen van het „Canal des deux mers" dat de
Atlantische Oceaan met de Middellandsche Zee, zelfs voor Fransche
eskaders zal verbinden. Hij veronderstelt echter dat Spanje het
voor geen prijs ter wereld zal willen afstaan.
