DE MUILDIEREN BIJ DE BERGrBATTERIJEN.
In alle legers waar de omstandigheden medebrengen dat men
verplicht kan zijn artillerie te vervoeren in bergterrein of buiten de
gebaande wegen, gebruikt men daartoe muildieren. Uit den aard
der zaak wordt hierbij in de eerste plaats gedacht aan koloniale
legers. Engeland gebruikte bergartillerie in Abyssinie, in Afghanistan,
in Soedan, in Burmah, in Zululand en doet het nog steeds in Indië.
Frankrijk in het eigen land, in Algerië, in Tunis, in Anam en
Tongkin. Dat andere mogendheden in Europa ook bergartillerie
bezitten is voor dit onderwerp van minder belang; immers de rassen,
de gebruikswijze en de gebruiksvoorwaarden verschillen te veel van
die in onze koloniën. Belangwekkend zou het wezen zich te kunnen
inlichten aangaande alles wat het muildier in het Engelsch-Indisch
leger betreft; wie zich aan een ander spiegelt, spiegelt zich zacht!
Het is, dunkt mij, niet gewaagd te beweren dat geen natie zooveel
practisch gebruik van bergartillerie in tropische klimaten heeft
gemaakt als de Engelsche, wij zouden dus met vrucht bij haar ter
schole kunnen gaan en dat ware wenschelijk, want al zijn de ge
volgen van den huidigen toestand niet wereldschokkend, voor de
artillerie in Indië zijn zij zeker van groot gewichtonze bergartillerie
is nog ver van een bevredigenden toestand verwijderd, wordt door
noodlottige factoren die dringend verbetering eischen steeds voor een
groot deel, ja soms bijna in haar geheel, werkeloos gemaakt. Men
is in Indië echter slecht geplaatst voor bronnenstudie; zelfs in de
bibliotheek van de Veld- en Bergbatterijen op Java te Banjoe-Biroe
zocht ik vergeefs naar het „Manual of mountain artillery" van het
Engelsch-Indisch leger, waaruit, afgaande op hetgeen de kapitein van
den staf Breijer in zijn verslag van den veldtocht tegen Burmah
daaromtrent zegt, zeker voor ons doel al veel belangwekkends ware
te putten. In die bibliotheek te Banjoe-Biroe vindt men echter wel