VARIA.
Aanschaffing van gamellen en borden, ten behoeve
der Europeesche soldatenmenages.
Met genoegen las ik de waardeerende woorden, voorkomende in de 5d0
aflevering van dit Tijdschrift, over het door mij onder bovenstaanden
titel ingezonden artikeltje.
De geachte schrijver vraagt eene oplossing, waardoor ook bij andere
Europeesche compagnieën de aanschaffing van het benoodigde vaatwerk
op de door mij aangegeven wijze zou kunnen geschieden, zonder den man
te bekorten in zijn recht van vrije beschikking over zijne soldij.
Te recht zegt de geachte schrijver, dat het doen wasschen van zijn
eetketel, eene geheel vrijwillige handeling van den soldaat is, welke niet
in dwang mag ontaarden.
De soldaat moet geheel vrij blijven, of hij zijn ketel wil laten wasschen,
door wien hij dit wil laten doen en eindelijk hoeveel hij daarvoor wil
betalen.
Dit in het oog houdende, heb ik als volgt gehandeld.
Vooraf echter moet ik volledigheidshalve nog aauteekenen, dat ik in
mijn artikeltje niet geheel nauwkeurig was, toen ik zeide, dat elk soldaat
f 0.02 per dag aan de beide koelies betaalde voor het wasschen van zijn
eetketel.
Een tiental soldaten der compagnie liet de eetketels tegen dezelfde
belooning door de huishoudster van een tamboer der compagnie wasschen.
Ik liet dan de manschappen in tegenwoordigheid van de officieren der
compagnie aantreden, bracht hun in herinnering, hoe er in den laatsten
tijd klachten over onvoldoende voeding waren geweest, deelde hun mede
de wijze, waarop ik meende, dat nu en in den vervolge deze klachten
konden worden voorkomen en vroeg hun, of zij genegen waren geheel vrij
willig, op de door mij aangegeven wijze, tot dit doel samen te werken.
Ik gaf de ruimst mogelijke gelegenheid tot onderlinge bespreking en
vroeg daarna hunne meening.
