227
dat aan de eischen van een hedendaagsch vuurwapen voldeed, werd
er een commissie benoemd van 11 leden, die vergelijkende proeven
met verschillende geweren zouden houden.
Het te volgen programma luidde:
le. Schieten van een schijf beeld per geweer.
2e. Meten van V° en van den terugstoot.
3e. Proeven omtrent kalibervergrooting.
4e. verhitting en aanslijming van den loop.
5e. «de patronen in het magazijn bij langdurig
schieten.
6e. Geweldproeven met sluitstuk, roesten en wanneer zand in het
sluitmechanisme komt.
7®. Vergelijkingsproeven aan de Schietschool te Wallenstadt.
8®. Studie omtrent de samenstellende deelen.
9®. Proeven en beoordeeling van andere stelsels.
10®. Transportproeven met munitie.
De vraag omtrent het aantal patronen, dat het magazijn moest
bevatten, werd in 1887 beslist en op 12 vastgesteld.
De geweldproef bestond in het indrijven van een mantelprojectiel
in de kamer en wel zoover dat een patroon daarna kon worden
ingebracht; deze patroon werd afgevuurd en daarna nog 10 schoten ge
daan, zonder dat eenige verandering te bespeuren viel.
Toen nu alle proeven afgeloopen waren, trad de quaestie van het
rookzwakke kruit op den voorgrond. De chemicus Schenker vond
een dergelijke soort als in Frankrijk werd gebezigd, doch nu moesten
alle proeven herhaald worden, zoodat deze eerst in Mei 1889 afliepen,
waarbij het Schmidt geweer als het beste werd bevonden.
Dit geweer is een snelvurende enkellader, doch bij gebruik van het
magazijn een repeteergeweer.
Yuursnelheid:
In 1 minuut Enkellader, gerichte schoten 20.
Repeteer 30.
Snelvuur (geheel mechanisch zonder richten) 40.
Het geweer behoeft bij gebruik van het magazijn niet uit den
aanslag gebracht te worden.
Gewicht geweer normaal 4,3 K. G.
