- 489
Denemarken
Bij de begrooting 1892/93 is een som van 26000 kronen uitge
trokken, ten einde door den terugstoot automatisch werkende ge
weren aantemaken, geheel volgens een bijzondere Deensche constructie,
welke naar het schijnt zeer groote voordeelen aanbiedt.
Frankrijk.
Voor het Lebelgeweer Model 1886 is een lichter projectiel
aangenomen, zoodat het kogelgewicht van 15 gr. gebracht is op
13.5 gr. De voorgestelde wijziging van dit geweer, tot een met
het magazijn in de versterking, zal niet plaats hebben, zoodat de
overste Ortus, die de vuursnelheid nog wilde vergrooten, een snellader
heeft voorgesteld, die leeg 16 en met 10 patronen gevuld 306 gr.
weegt en 15 schoten in de minuut afgeeft. Ieder man zou dan drie van
deze snelladers krijgen en ze aan zijn jasknoopen kunnen bevestigen.
Bij het Lebelgeweer kwamen zoovele gevallen van scheuren van den
bodem voor, dat het noodzakelijk werd den kop van den afsluiter te
veranderen en een kanaaltje aantebrengen, waardoor het ontsnappende
gas naar beneden kon worden afgevoerd. La Prance Militaire
beweert, dat dit scheuren van den bodem eerlang ook bij de andere
naties zal voorkomen, daar bij patronen, die lang opgelegd worden,
het nieuwe kruit het metaal sterk doet oxydeeren, en aangezien
Frankrijk het eerste land is geweest waar het nieuwe kruit werd
ingevoerd, dit gebrek zich ook het eerst daar moest laten gevoelen.
In hoeverre dit waar zal blijken te zijn, is niet met juistheid te zeggen,
doch de samenstelling van de nieuwe rookzwakke kruitsoorten is sedert
1886 zoo veranderd, dat wellicht daartegen maatregelen genomen zijn.
Sedert December 1892 is een vizier aangenomen, dat slechts van dat
van Mod. 1886 verschilt in breedte vau voetstuk en dus voor geene
verdere beschrijving in aanmerking komt.
Uit proeven is gebleken, dat het indringingsvermogen is als volgt:
Op 100 M. slaat de kogel door 5 in gevechtsorde staande gelederen;
op 400 M. door 4 gelederen (zelfs bij treffen der hardste beenderen);
op 1200 M. nog door 2 gelederen, zonder dat de kogel in de
wond blijft steken.
Dl. II 1894. 32
