132
Het standaardwerk over het gaan en het loopen werd reeds in
183b geschreven door de gebroeders Weber, hoogleeraren aan de
universiteiten te Göttingen en te Leipzigen wel onder den titel:
„Mechanik der menschlichen Gehwerkzeuge."
Van dat werk nu wordt door Dr. Hermann (1) gezegd, dat latere
onderzoekers (Duchenne, Marey, Vierordt, Carlet e. a.) er alleen
onbeduidende toevoegsels aan hebben geleverd.
Dr. Vierordt zegt er van dat ook thans (2) nog niets van belang
kan toegevoegd worden aan de in dat werk behandelde algemeene
techniek van het menschelijke gaan.
Ik heb dat werk van de gebroeders Weber, waarnaar ook door den
heer van Aken verwezen wordt, niet kunnen bestudeeren, omdat
ik het niet kon machtig worden, doch de door mij geraadpleegde
werken van Dr. Vierordt, Dr. Hermann, Dr. Boehme (3) en Dr.
Landois (4), die toch alle op het werk der gebroeders Weber ge
grond zijn, geven voor de bestudeering van dit onderwerp door een
leek, meer dan voldoende.
Aangaande het staan nu wordt door Dr. Boehme in zijn zeer
begrijpelijk geschreven, bovenaangehaald werkje, op blz. 51 het vol
gende gezegd:
Staan is het in vertikale richting rechtop houden van het lichaam
met eene zoo gering mogelijke werking der spieren."
Het ongeveer ter hoogte van den tweeden heiligbeenwervel
gelegen zwaartepunt van het lichaammoet daarbij natuurlijk blijven
hoven de ruimte die tusschen de voeten wordt besloten. Het zwaar
tepunt van den romp valt dan nabij den ondersten borstwervel.
Het hoofd wordt rechtop gehouden door de halswervels.
Door het spannen der spieren van de wervelkolom en van de
beenen, wordt aan de gewrichten de noodige vastheid gegeven om
het lichaam te kunnen dragen.
Het lichaam rust op drie punten van eiken voet, n. 1. op de hielen,
de ballen der teenen en de buitenste voetranden.
(1) Dr. Hermann: „Handbuch der Physiologie der Bewegungsapparate", 2e Theil,
Leipzig 1879.
(2) Dr, Yierordt: „Das Gehen des Menschen" u. s. w. Tubingen 1881.
(3) Dr. Boehme: „Gesundheitspflege für das Deutsche Heer". Berlin 1878.
(4) Dr. Landois: „Lehrbuch der Physiologie des Menschen. Wien u. Leipzig 1889.
