171
verlaat, welke hem veelal niet in den weg staan om in het civiele
zich eene nieuwe praktijk te veroveren, krijgt levenslang 750.
pensioen.
Een soldaat, die een paar maanden dient, f 100.
Nog dezer dagen ontmoetten wij een gewezen korporaal, die slechts
2 maanden dienst had gepresteerd, daarna 5 maanden lang met
„hardhoorendheid" in eene ziekenzaal was verpleegd geworden en
daarop gepeusionneerd werddeze gewezen militair was thans zeer
goed hoorende en beweerde zelf, dat hij op eene hoogst gemakkelijke
manier zich eene wekelijksche gouvernementstoelage van circa 2.
had verzekerd, welk pensioen hem bij zijne verdiensten als kleer
maker goed te stade kwam.
En van dat soort gepensionneerden zijn er velen, die gedurende 20,
soms 30 jaar lang van een Staatspensioen profiteeren, omdat zij „een
blauwen maandag" militair zijn geweest.
Zoo zijn er betrekkelijk ook vele jonge doctoren, die, toen zij zich
voor den Indischen dienst verbonden, eenige duizende guldens als
gratificatie erlangden en spoedig daarop op de pensionneeringslijst
figureerden met een pensioen van f 750.'sjaars, waarvan zij allicht
nog een kwart eeuw pleizier kunnen hebben.
Tegen zulk eene geldvermorsing nu bestaat ernstig bezwaar.
Het legerbestuur doe wijders ophouden het detacheeren van offi
cieren bij het Nederlandsche leger, dat sedert de uitvaardiging van
het daarop betrekking hebbend Koninklijk besluit van 1871, reeds
tonnen gouds gekost heeft.
Hoevele officiersgezinnen daarvoor reeds heen en weer de reis naar
Europa deden en hoeveel maal duizend gulden louter voor
uniform verandering daarvoor werden uitbetaald, is moeielijk meer
in cijfers te brengen.
En welk nut leverden die detacheeringen voor den Indischen
militairen dienst op
Voorzeker weinig meer dan daar tegenover stonden de nadeelen,
die een gevolg waren van een „ontgroeien aan zijn eigen leger" en
die een nieuw acclimatisatieproces voor de in de tropen terugkee
renden met zich medebrachten.
