450
„Is de vijand meester van het moederland, hij is het nog niet
„van de kolonie. De landvoogd aldaar, het bezwijken van het moe
derland vernemende, moet dit beschouwen als tijdelijk veroverd, tijde
lijk onderdrukt, den overweldiger dus als vijand. Hij moet in naam
„des Konings, die zijn recht niet heeft afgestaan, de kolonie behou
den voor het moederland, totdat het zich weder oprichte.
„Artikel 43 van het Reglement op het beleid der Regeering van
„Nederlandsch-Indië geeft hem de noodige volmacht. De Koning zal
„beslissen of het oirbaar zij, het opperbestuur der kolonie tot de
„hereeniging van het moederland, ter plaatse te gaan aanvaarden"
Voorwaar! wakkere taal!
Niet onwaarschijnlijk dacht de Minister bij het neerschrijven dezer
flinke woorden, hoe ook van uit Portugal een regeerend vorst ten
jare 1807, toen dat rijk in handen van Napoleon viel, naar zijne
kolonie in Zuid-Amerika, naar Brazilië, overstak, om er de teugels
van het bewind te voeren.
Nog eens dus: Indië's lot wordt niet beslecht achter de Hollandsche
Waterlinie, hare sleutels liggen in bewaring bij onzen Gouverneur-
Generaal te Buitenzorg.
Zijn wij tot ons leedwezen geen oorgetuige kunnen zijn van
kapitein Koster's voordracht en is dus de mogelijkheid niet buiten
gesloten, dat wij zijne uitspraak niet precies hebben weergegeven,
dit schade niet aan ons doel, dat geenszins was, hem te bestrijden,
maar wel om ditmaal ook eens een stem uit het andere Kamp te
doen hooren.
Wellicht ontsteekt ook deze wrijving bij enkelen onzer een weinig
litht.
