114
Ito in Tien-Sin te zamen was, en het bekende verdrag gesloten werd
als waarborg voor een eeuwigen vrede!
Slag bij Ping-jang
De reeds voor de oorlogsverklaring geleverde gevechten hadden
aan het hof te Peking de overtuiging bevestigd, dat aan een offen
sief optreden van China niet te denken viel. Daarom werd besloten
om den oorlog verdedigend te voeren en zoolang te rekken, tot de
invallende winter of zoo mogelijk eene interventie van vreemde
mogendheden aan de operatiën der Japanners paal en perk zou
stellen.
Met de leiding der oorlogshandelingen werd Li-Hoeng-Tsjang
belast: de onderkoningen en gouverneurs der provinciën ontvingen
het bevel, om hunne strijdkrachten te zijner beschikking te stellen.
De kusten werden zooveel mogelijk in verdedigbaren toestand ge
bracht. De vloot moest zoolang mogelijk eenen beslissenden slag
vermijden; van daar, dat zij zich aanvankelijk in hare havens op
sloot en het Japansche troepentransport geene moeilijkheden in den
weg legde.
Het korps in Korea ontving den last om bij Ping-jang eene ver
dedigende stelling in te nemen, ten einde daar den eersten aanval
van het Japansche leger af te wachten.
Verder werden in het Zuidelijk gedeelte van Mantsjoerije (het
Diautong schiereiland) en in Petsjili troepen samengetrokken.
Het doel van Japan was om zoo spoedig mogelijk het Chineesche
leger in Korea een beslissenden slag toe te brengen, dit schiereiland
van vijandelijke troepen te zuiveren en tevens de heerschappij op
zee te verkrijgen, wilden niet zijne verbindingslijnen voortdurend
bedreigd worden. Eerst dan zou aan eene onmiddellijke bedreiging
van Peking gedacht kunnen worden.
Allereerst zorgde het voor de bezetting en den behoorlijken staat
van verdediging zijner eigen kustversterkingen en bevestigde de aan
de Zuidkust van Korea gelegen haven Fusan, ten einde verzekerd te
zijn om althans de straat van Korea als verbindingslijn te kunnen
bezigen, bijaldien het niet gelukken mocht de heerschappij ter zee
te verkrijgen..
