119
der Sheng-divisie toegeschreven, en in de tweede plaats aan generaal
Jieh. Zoodra de oorlog verklaard was, ontvingen de generaals in
Tsjili, Fengtien en Kiriu orders om hunne troepen in Korea te
zenden, over de Jaloe en Ping-jang. De eerste, generaal Tso, bene
vens de bevelhebbers van Port-Arthur en Talienhoan zouden in
ZO. richting mareheeren, gevolgd door de Sheog-divisie van Tien-Sin
onder generaal Wei, sterk 8000 man en de Kirintroepen (Mantsjoe-
cavalerie) onder den Tartaren-generaal Ting An.
Toen de eerste troepen de Jaloe bij Witsjoe overschreden waren,
werden zij door het volk met uitbundige geestdrift ontvangen.
Levensmiddelen werden volop aangevoerd, en ofschoon generaal Tso
hiervoor betaling wilde geven, werd zulks beslist van de hand gewe
zen. Op de hulp der bevolking, van zooveel waarde bij operatiën
in een vreemd land, kon dus gerekend worden.
Hoe veranderde echter de toestand na het binnenrukken der
Mantsjoe-cavalerie, welke de aanbiedingen der inwoners als een recht
beschouwde en zich aan stelselmatige uitplunderingen overgaf.
Bevreesd voor die ruwe horden, vluchtte de bevolking en tot op een
afstand van 30 mijlen der Chineesche troepen was de geheele streek
weldra verlaten.
Ook de Sheng-divisie, ontevreden over het niet uitbetalen der sol
dijen, maakte met de Kirintroepen gemeene zaak. Den aanslag
van eene bende muiters op den bevelhebber Wei, stipten we hier
voor reeds met enkele woorden aan.
De discipline liet schandalig veel te wenschen over en van eene
krachtige verdediging van Ping-jang kon toen reeds geen sprake
zijn. Nog verergerde de toestand, toen generaal Jieh met zijne vluch
telingen van Asau „a hungry set of men" zich bij het overige leger
voegde en met het algemeen commando belast werd. Deze verzuimde
alle behoorlijke maatregelen ter verdediging, riep de bataljons onder
generaal Jang, welke in Zuidelijke richting waren uitgezonden om
eene stelling in het voorterrein te bezetten, terug en liet, zoodra hij
bemerkte dat deze order onoordeelkundig geweest was, den generaal
Jang aan handen en voeten binden en in het gezicht van het vijan
delijke leger ter dood brengen.
Zijn zulke mededeelingen juist, en m. i. behoeft aan de waarheid
Dl. II, 1895. 9
