VOORKOMING VAN DARMZIEKTEN TE VELDE.
In zijn „Handleidmg voor niet-geneeskundigen in Nederlandsch-In-
dië schrijft Dr. N. P. yan der Stok, dat het toch nuttig en, bij eene colonne
die zonder geneesheer uitrukt, hoogst noodig is, dat officieren en intel
ligente onderofficieren zooveel mogelijk bekend zijn met de voornaamste
regelen in het belang van de gezondheid van den militair op expeditie.
Onder den invloed van de jongste gebeurtenissen op Lombok kwam
ik op de gedachte de door Duncan (1) in 1888 aangegeven en voor
tropische gewesten geldige gezondheidsregelen, die in acht te nemen zijn
bij ziekten, waaraan onze expeditionaire troepen wel het meest waren
blootgesteld, met name bij darmziekten, hier kortelijk en toepasselijk
gewijzigd te refereeren en er een en ander aan toe te voegen.
En moge deze of gene lezer in onderstaande regelen veel bekends
vinden, dan zal hij het toch met mij eens zijn, dat herhaling de
eenige weg is om de vergeetachtigheid, die hier noodlottig kan zijn,
tegemoet te komen.
1. Keuze van troepen, a. Nieuwelingen, nog niet geacclimateerde
(unseasoned) soldafen, bleken in den regel minder weerstandbiedend
het is dus beter dat zij thuis blijven.
h. Manschappen met „gevoelige ingewanden" behooren voor den
velddienst tijdelijk ongeschikt te worden verklaard.
c. Nog onder den invloed van moeraskoortsen verkeerende personen
zijn tot darmziekten voorbeschikt en moeten liefst ook achterblijven.
In het algemeen houde men rekening met den voorafgeganen alge-
meenen gezondheidstoestand van den voor de expeditie bestemden troep.
2. Keuze van het seizoen. Indien een krijgstocht uitstel gedoogt,
onderneme men hem in het voor het oorlogsterrein meer gezonde
jaargetijde. Het regenachtige seizoen is om verschillende redenen
minder verkieslijk.
(1) Duncan. The prevention of disease in tropical and subtropical campaigns.
London 1888.
