307
Hetgeen gij zegt omtrent het gevecht te voet en waar gij in ons
reglement een kort, duidelijk begrip wenscht van het normaal aanvallend
en verdedigend gevecht, liefst nog geschoeid op de leest van dat der
infanterie, geven mij de overtuiging, dat wij ons daaromtrent ook
andere denkbeelden hebben gevormd.
In bet Journal des Sciences Militaires (Augustus 1895 blz. 177 e. v.)
las ik o. a.„Ce n'est pas en parodiant sur la place d'exercices le
combat de l'infanterie que les cavaliers doivent être exercés se
servir de leur carabine; leur éducation, leurs effectifs, leur habillement
même ne leur permettent pas de copier les méthodes de l'infanterie:
ils ne feraient que de mauvaise besogne. Ce qu'il faut, c'est qu'ils
sachent: dans 1'offensive, mettre pied a terre rapidement, se former en
ligne, tirer, puis disparaitre et recommencer sur un autre pointdans
la défensive, organiser les bois, les villages, les ponts, etc pour
arrêter devant eux l'ennemi, pendant que des fractions, restées a
cheval, assailleront ses flancs et ses derrières".
Getoetst aan Indische toestanden, is het bovenstaande ook volkomen
waar voor ons.
Het gevecht te voet der cavalerie is in zijn aard zoo geheel ver
schillend van het gevecht der infanterie, dat ik mij verbaas, hoe gij
het door u aangehaalde zoudt wenschen.
Ook in het Duitsche cavalerieregiment van September 1895 zoudt
gij tevergeefs zoeken naar het door u zoo noodzakelijk geachte.
Zeer terecht is dan ook bijna alles overgelaten aan het initiatief der
aanvoerders en dat kan en dat mag niet anders, omdat het aanvallend
gevecht in den regel een verschijnen en verdwijnen zal zijn en het
verdedigend gevecht een tijdelijk vasthouden van een of auder
punt.
Op blz. 60 tracht gij den niet-cavalerist diets te maken, dat bij het
schieten met de revolver in den regel één kalm paard werd uitgezocht,
dat dan afwisselend werd bestegen. Had er nog aan toegevoegd:
,,dat dan door zes man werd vastgehouden", en nog meer lezers dan
nu zouden hebben gedacht, hoe treurig!
Uwe bewering ,,J", is echter verbazend overdreven.
Ik heb wel eens gezien, dat enkele paarden moeilijk voor de schijf
te krijgen waren en daar niet stil wilden staan, maar dat waren
