58
In het nu volgende zal ik een kort begrip geven hoe het gevecht
te voet in ons reglement behandeld wordt.
1. Op het commando „verspreiden" verspreiden de manschappen
zich in den looppas. Hierbij wordt in het midden gelaten of dat
verspreiden voorwaarts of op de plaats geschiedt, terwijl dit com
mando bovendien de verrassing oplevert, dat „de looppas", welke in
geen enkel cavalerie-reglement onderwezen wordt, hierbij plotseling
opduikt.
2. De ondersteuningstroep volgt volgens den aard van het terrein
en van de omstandigheden (dit laatste met veel omhaal verteld).
Afstanden en de daarbij passende formatie's worden aan den lezer
overgelaten, onder verwijzing naar bedoeld terrein en omstandigheden,
r 3. De eskadronscommandant bestuurt de linie met een signaal
fluitje, zijnde dit een geconcentreerd begrip van de verplichtingen
van den cavalerie-officier vuurleider in het gevecht.
4. Bij open terrein zal men sprongsgewijze terrein zien te winnen,
werkelijk fraai gezegd, maar waarbij het alweer aan meergemelden
lezer wordt overgelaten, naar mate hij meer of minder zwaarlijvig
of kortademig is, deze sprongen kleiner of grooter te maken, zijnde
er niets omtrent de grootte der sprongen opgegeven.
5. Ten slotte spreekt men van het „aanvallen" van 's vijands flanken,
maar men vergeet ons een voorstelling van dien „aanval" te geven, n.l.
hoe deze voorbereid en uitgevoerd wordt.
Hoe na dien aanval te handelen, hetzij deze gelukt is of niet,
daarover wordt door den samensteller van dit hoofdstuk nog altijd
nagedachttenminste in het reglement is het niet opgenomen.
Kortom, ik geloof wel, dat ons exercitiereglement er niets bg
verliezen zal, wanneer het met dit hoofdstuk verminderd wordt en
er een ander voor in de plaats komt.
Ik herhaal het nog eens, schieten en gevecht te voet is bijzaak
voor den cavalerist, doch wil men hem daarin oefenen, dan dient
dit toch zeker op een goede en beknopte wijze gedaan te worden,
waarbij hem geleerd wordt, hoe van zijn wapen gebruik te maken in
het terrein en hoe zich zelf het beste te beschermen tegen 's vijands
vuur, zonder aan het eigen vuur afbreuk te doen.
Men geve ons dus in het reglement een kort, duidelijk begrip
