275 om te blijven haken. Een jaar of drie geleden werd in Engeland eene commissie van proefneming benoemd, ten einde vergelijkingen vasttestellen tusscheneenige geweren, vooral wat betrof het indrin- dingsvermogen. De voornaamste dier geweten waren: le Het Lee-Metford geweer van 7.7 mM., kogel 18.76 gr. Y0 602 a 610 M. 2° Het Hannlicher geweer van 6.5 mM., kogel 10, 24 gr. V0 701 732 M. 3e Het Martini-Henrygeweer van 11.43 mM., kogel 30.7 gr. V0 387—396 M. De resultaten en waarnemingen zijn hier in het kort opgesomd, Cordiet gaf snelheden, die 30.5 M. verschilden. Ten gevolge van 't uitbranden van den loop, verminderde de snel heden bij het Mannlicher geweer bij 1000 schoten aanmerkelijk, terwijl het Lee-Metford geweer 3000 schoten kon verdragen zonder dat de eigenschappen zich wijzigden. "Wat de munitie betreft nemen 150 patronen van beide geweren evenveel ruimte in, doch het gewicht is van 3.9S9 KGr. (Lee-Met ford) tegen 3.293 KGr. (Mannlicher). De groote gestrektheid van de baan, en dientengevolge de groote bestreken ruimte op de gevechtsafstanden maakt het Mannlicher geweer overwegend tot een beter schietwapen. Zoo bleek dat bij een doelhoogte van 1.83 M. op 1000 yard 910 M. de bestreken ruimten zijn 51 M. (Mannl.) 47.6 M. (Lee-Metf.) en 25 M. (Mart. Henry). De trefzekerheid van het Mannlicher bleek overwegend beter. Een muur van baksteen dik 22.9 cM., bekleed met 12.7 mM. dikke planken, werd door de geweerprojectielen, wanneer de voegen getroffen werden, doorboord, de steenen boden echter weerstand. Op 90 M. werd een 22.9 cM. dikke muur en 7 planken van 19 mM. (dennenhout) op de voegen getroffen, doorboord. Op 360 M. gingen nog eenige kogels door de voegen en door 2 planken. Op 540 M. gingen de projectielen door de voegen van een 11.4 cM. dikken muur en 7 planken van 19 mM.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1896 | | pagina 300