348 grond gedrongen te zijn of wel na een aanslag gemaakt te hebben, zijn iD het geheel geene regels te stellen, maar zeker zal dan de bus zeer ver achteruifgeworpen worden, doordat de voortgaande snel heid van het projectiel uitgeput of althans sterk verminderd is. Hoofdzakelijk bestemd om een voorbereidend vuur af te geven tegen het inwendige van werken, die dadelijk daarop door de Infanterie bestormd worden, zou deze met het oog op de terugkomende bussen, gedurende de voorbereiding te ver van het werk opgesteld moeten worden. Ben eenigszins handige vijand, kon dan gedurende het artillerie vuur eenvoudig het werk ontruimen, daar hij, wanneer de Infanterie tot den storm overging en het mortiervuur moest zwijgen, tijd genoeg had zijne werken weder te bezetten. Geen wonder dat deze mortier in discrediet geraakte en men hem slechts noode aan expeditionnaire colonnes zou toevoegen. Het mortiermaterieel was evenwel te kostbaar om zoo maar rente loos in de Magazijnen van Oorlog opgeborgen te worden. Men stelde alles in het werk om tot een goede oplossing te geraken van het lastige mortiervraagstukverbetering moest er komen en zij kwam. Velerlei proeven werden genomen ook o.a. met granaten, gewapend met tijdbuizen, (1) de granaat had een grootere wanddikte dan de gewone der Veld-en Bergkanonnen, de binnenruimte was vijfhoekig en niet gevuld met ringen; doch ook met dit projectiel werden geen goede resultaten verkregen, eensdeels door te weinig springstukken, anderdeels door het gevaar dat de ver terugkomende springstukken de eigen troepen zouden treffen. Meer en meer begon men de oplossing der quaestie te zoeken in een gietijzeren G.K. Die van het Veld- en Bergkanon voldeed bij de gestelde eischen niet, doch wanneer men er in slaagde een G.K. samen te stellen met een tophoek van 90°, die aan hare kogels voldoende doorslagkracht gaf, zou een belangrijke schrede voorwaarts gedaan zijn. De halve tophoek was dan 45°, enkele kogels zouden zelfs bij horizontale baan der G.K. onder 45° achter de borstwering invallen. Men zou dit op 100 M reeds kunnen bereiken, op 200 M zou de (1) Men vuurde met lage banen.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1896 | | pagina 368