425
„slechts bij kleine hoeveelheden tegelijk in den mondzak gedaan
„om te voorkomen, dat zij verloren gaat.
„Bij het voederen van hooi of gras wordt hetzelfde in achtgenomen."
O. i. dient deze te vervallen.
Gras toch wordt nooit uit den mondzak gevoerd, doch voor het
paard neergelegd en hierop de gaba.
Bij het voederen toch uit den mondzak zou de gaba al spoedig
door speeksel verontreinigd worden en zou het paard niet eten.
Wat het gras voeren uit den mondzak aangaat, dit is daarom
onpractisch omdat het paard, uit het hem voorgezette, zijn voedsel
uitzoekt en niet als een sapi of karbouw alles eet.
Wil men nu per sé aan het „bepalen" gaan, welnu:
„Ieder ruiter zorgt voor het voedsel van zijn paard". Hiermede
is genoeg gezegd.
113. „Bestaat eene voorhoede enkel uit infanterie, zoo worden
haar toch zoo mogelijk eenige cavaleristen toegevoegd om rapporten
snel over te brengen"
Bij de zeer kleine afstanden, waarop tegenover den inlandschen
vjjand de infanterie-voorhoede is vooruitgeschoven, lijkt het ons wel
eenigszins morsen met cavaleristen, indien men ze, als boven is
aangegeven, voor ordonnans gebruikt.
De quaestie verandert natuurlijk, indien er meerdere colonnes zijn,
dan is cavalerie-indeeling noodzakelijk, doch eigenlijk meer ver-
bindings-cavalerie, die het overbrengen van berichten tegelijkertijd
gemakkelijk kan waarnemen.
Een bekend feit is het evenwel, dat infanterie-commandanten gaarne
veel ordonnansen hebben en even bekend is het dat cavalerie-com-
mandanten niet gaarne hunne menschen hiervoor afstaan.
Bij manoeuvres is het ons b. v. dikwijls opgevallen, dat zelfs bij
eene sterkte van 3 zwakke compagnien, waarbij ingedeeld een peloton
cavalerie en een sectie berg-artillerie 6 cavaleristen voor ordonnansen-
dienst werden gebruikt, waardoor natuurlijk het optreden van het
peloton, waartoe zij behooren, zeer wordt belemmerd.
Stellen wij ons toch voor een peloton cavalerie, dat tot opdracht
heeft: „directe beveiliging, m. a, w. aan de colonne is gebonden".
