104
gen Lomboksche hoofden zouden worden opgehangen, wasvoor
vele inlanders een uitgemaakte zaak.
Werd reeds in die droeve dagen eene meer dan gewone be
langstelling getoond, bij nationale feesten wordt nog meer ge
tuigenis afgelegd van het aandeel, dat de Soendanees, die toch
in zoovele andere opzichten bij den Javaan achterstaat
neemt in ons openbaar leven. Meer in het bizonder geldt dit
den verjaardag van onze geëerbiedigde koningin, welke vooral in
de nog weinig door Europeanen bewoonde dessa's aanleiding geeft
tot ongekunstelde betooningen van vreugde. Natuurlijk slaat
zulks niet op de hoofdplaatsen, waar deze feestelijkheden, een
ofïicieele tint krijgende, niet meer dat huiselijk karakter dragen,
dat nog verloren gaat naarmate de Europeaan meer voet in de
dessa verkrijgt; dan trekt zich de Inlander terugwel komt hij
als toeschouwer kijken naar de van hoogerhand bevolen plech
tigheden en vermakenmaar een werkzaam aandeel er in nemen
doet hij niet meer.
Het was steller dezes vergund een paar maal zulk eene
huiselijke viering van dien voor iederen Nederlander heuglijken
dag bij te wonen.
Keeds eenigen tijd voor het aanbreken er van waren de inland-
sche hoofden in den weer. Langs de huizen in den hoofdweg
werden op min of meer gelijke afstanden gaten in den grond
gemaakt en daarin kleine eindjes bamboe gestoken. Als eenige
Europeesche bewoner der dessa, kwam men mij verlof vragen
om ook voor het door mij bewoonde huis een tiental dergelijke
kokertjes te mogen plaatsen. Inlanders, met in de nationale
kleuren beschilderde dunne bamboestaken, zag men ronddwalen
en in den nacht voor het feest werden die staken, aan het
einde voorzien van kleine rood- wit- blauwe vlaggetjes, in de
kokertjes geplant. Meer gegoede ingezetenen hadden den
toegang tot hunne erven behangen met gespleten palm
bladeren, en toen de zon den 31sten Augustus opging, be
scheen zij de er nu vroolijk uitziende dorpsstraat. Eene
zeer eenvoudige versiering; maar voor den armen dessabe-
woner reeds kostbaar genoeg. Een echte Zondagsstilte heersch-
