302
kwamen Frankrijk en Engeland op, ook Duitschland toonde zich on
tevreden en zond een protest in. Het gevolg was, dat de sultan, als
souverein, Ismail afzette in Juli '79 en zijn zoon Tewfik tot opvolger
benoemde. Ismail werd verbannen naar Napels en in het genot gesteld
van een jaargeld.
Mahomed Tewfik was een zwak en weifelmoedig man, die, als
bij zich krachtiger had betoond, wellicht Egypte voor verdere vreemde
inmenging had kunnen bewareD.
Reeds dadelijk na zjjn troonsbeklimming wilde de sultan hem de
voorrechten ontnemen, die hij eens aan zijn vader had geschonken.
Frankrijk en Engeland stelden zich partij ten gunste van Tewfik en
wisten te bewerken, dat slechts het leger verminderd en het recht
leeningen te sluiten ingetrokken werd.
In September benoemde Tewfik een ministerie onder presidium
van Riaz Pacha. Vreemdelingen hadden hierin geen zitting, doch
Blignières en Baring (Engelschman) werden aangesteld tot Con
troleurs der Finantiën, met de bevoegdheid een adviseerende stem
uit te brengen in de vergaderingen van het nieuwe Kabinet.
Tewfik bepaalde verder, dat het batig saldo der jaarlijksche be
grooting zou worden aangewend tot delging van de nationale schuld.
Tot toezicht op de richtige uitvoering dezer beschikking werd eene
internationale liquidatie-commissie benoemd (18 Juli 1880).
Zoo beloofde alles geleidelijk in orde te zullen komen, toen op
eens in Sept. '81 een oproer uitbarstte onder het garnizoen te Caïro
Dit oproer, bekend onder den naam van het „oproer der koionels,"
wist Tewfik niet te dempen. De oorzaak ervan moet gezocht wor
den in het feit, dat het officierskorps uit twee geheel verschillende
elementen bestond, n 1. uit officieren van Turksch-Circasische en
uit officierenvan Egyptische afkomst. Onder 't bestuur van Said
Pacha waren de Egyptische officieren bijzonder geprotegeerd en had
den zich toen op één lijn willen stellen met de Circasische, die zich
steeds hooger geplaatst hadden geacht. Zonder de quaestie in details
te behandelen, zij 't voldoende mede te deelen, dat een Egyptisch
kolonel, Ahmed Arabi, erin slaagde eene beweging tegen de regee
ring te verwekken, die tengevolge van de zwakke regeering van
Tewfik eindigde met de volkomen overwinning zijner partij. Tewfik was
