EEST ES ANDER OVER DE PEULVRUCHTEN, WELKE
DEEL UITMAKEN VAN HET RATION VAN HET
INDISCHE LEGER.
Bij de in 1890 ingevoerde nieuwe voedingstarieven zijn bruine- en
witte boonen benevens groene erwten opgenomen onder de voedings
artikelen van den Indischen soldaat in garnizoen en te velde.
Met dien maatregel werd het verkrijgen van de zoo gewenschte
afwisseling in de voeding beoogd en de op de militaire tarieven 15
en 20 uitgetrokken hoeveelheid van 80 gram boonen per dag en per
man, was bestemd om twee malen 'a weeks, per ration ad 280 gram,
met versch varkensvleesch of gerookt spek, als avondmaal te worden
verstrekt, terwjjl van de op genoemde tarieven voorkomende quantiteit
groene erwten eenmaal in de week erwtensoep moest worden bereid.
Aangezien genoemde peulvruchten (1) niet spoedig bederven en
gemakkelijk te transporteeren zijn, bevelen ze zich ook, als verpleeg-
middel bij voeding te velde aan.
Daar echter te velde meermalen geen tijd te vinden is, om ze naar
behooren klaar te maken, mogen ze, naar onze meening, ook alléén
verstrekt worden op rustdagen en gedurende het verblijf der troepen
op de operatiebasis, al wordt het aangegeven aantal malen verstrek
king dan ook niet bereikt.
De in gebruik zijnde boonen worden in Indië geteeld, de erwten
daarentegen uit Nederland aangevoerd.
Aan de Indische boonen wordt boven de Europeesche de voorkeur
gegeven omdat gene zooals reeds in 1890 gebleken is (2) be
trekkelijk goedkoop en steeds in verschen toestand kunnen worden
(1) Met een vreemd woord: „Leguminosen" van .Legumine". Legumine ia een soort
„plantencaseïne" en maakt het hoofdbestanddeel uit van het in de peulvruchten voorko
mende eiwit.
(2) Het Departement der Marine had reeds, gedurende tal van jaren, partij getrokken
van de in Indië geteeld wordende bruine boonen, voor de verpleging der schepelingen,
terwijl sinds 1886 ook door het Departement van Oorlog van dit voedingsmiddel werd
gebruik gemaakt voor de voeding der troepen in Atjeh.
