HET VOORLOOPIG SCHIETVOORSCHRIFT.
's Avonds in den Westmoesson, als de lucht dik, donker grauw
ziet, als de maan en de sterren het onnoodig vinden onsaardwurmen
te begroeten, de regen onophoudelijk bij stroomen neervalt, alles nat en
modderig maakt, helle bliksemflitsen zoo nu en dan het luchtruim door
klieven, is het heerlijk thuis te zitten, kringetjes te blazen van rook
afkomstig van onze eeuwige vriendin sigaar en te rakelen in de doove
kolen van den ouden tijd.
Ouden tijd! Oud! Wat is oud? Oud is voor mij alles wat voorbij,
wat dood is.
Zoo herinner ik me nu met weemoed den tijd mijner studiejaren
en met innig veel genoegen een aardig liedje, gemaakt op het „Voor
schrift Tirailleeren", na de transformatie van het Beaumont geweer.
Ziehier eecige coupletjes:
„Het voorschrift Tirailleeren;
Is een mooi ding, mijnheeren
't Is het mooiste wat er is,
Tenminste na een recepis.
Administratie hier te lande,
Heeft het wel niet meer voorhanden
Maar ik heb het wel gekend,
Dat aardig reglement".
Tirailleeren, schoonste kunst op aarde,
Zonder jou heeft 't leven heel geen waarde.
Aardig voorschrift, zie hoe of ik treur,
Als ik je na 't examen in duizend stukken scheur.
Groepscommandante spelen,
Is een baantje om te stelen
Je loopt je gek, je schreeuwt je rauw,
En krijgt dan nog een douw
