927
lichtplekken zal men zich verheugen, de oorzaak van de donkere
plekken zal men trachten weg te nemen.
Vaak zal juist het gebruiken van de algemeene pers eerder tot het
doel doen geraken. Nog onlangs las ik hoe 't legerbestuur in Enge
land geen gehoor had gegeven aan de vertoogen van een bevelhebber,
doch zich haastte de door dezen gewenschte verbeteringen in te voeren
toen de zaak toevalligerwijze ook in een der groote nieuwsbladen
ter sprake kwam.
Maar voor de vereischte goede opvatting ontbreken de waarborgen.
Door min of meer aangeboren schroomvalligheid, komt men er
vaak toe zijn opstellen met een pseudoniem te onderteekenen. En
menigmaal levert zoo'n schuilnaam minder zekerheid voor waarheid
op dan de eigen naam. Want een pseudoniem heeft dit gemeen met
een vastenavondmasker, dat achter een speelsch, onschuldig-lijkend
uiterlijk een kwade hatelijke tong verborgen kan zijn, Niet ieder
weet maat te houden en velen verdwijnen vóór het démasqué. Hiertoe
komt het zelfs bij 't bezigen van een pseudoniem meestal niet, veilig
als de schrijver zich weet achter de stilzwijgendheid der gastvrije
redactie.
Voor ik verder ga, wil ik in eenige bijzonderheden treden over de
nadeelen verbonden aan 't pseudoniemengebruik. Gemakshalve pas ik
weer de reeds gebruikte verdeeling in militaire en niet-militaire perio
dieken toe. Wat ik voor de periodieken zeg, geldt vrijwel ook voor
t schrijven van boeken, die een militair of een meer algemeen karak
ter bezitten.
In ons I. M. T. komen veel schuilnamen voor. De reden daarvan
wil ik thans niet nagaan.
Het nadeel, dat ik bijzonder op het oog heb, nl. de verleiding
tot meer zeggen dan men kan verdedigen, laat zich hier zoo goed
als niet gevoelen. Daar waakt de deskundige kring van lezers voor.
Toch moet ik opmerken hoe het reeds is voorgekomen, dat een pseu
doniemgebruiker harder in uitdrukkingen was dan hij waarschijnlijk
zou geweest zijn, indien hij met vollen naam had onderteekend. De
lezers van ons tijdschrift zullen zich, ook zonder nadere aanduiding,
nog wel enkele voorbeelden van dien aard kunnen herinneren.
